Marcel is afscheidsfotograaf: ‘Dit werk is zó betekenisvol’
ZakelijkErvaren fotograaf Marcel Kolenbrander werkt sinds vorige zomer vanuit Hengelo
Door Luuk Stam
HENGELO – Herinneringen maken en vastleggen, juist ook in periodes van rouw, bij momenten van verdriet om het verlies van een naaste. Afscheidsfotograaf Marcel Kolenbrander (57) uit Hengelo weet met al zijn ervaring als geen ander hoe belangrijk het vastleggen van beeld tijdens een uitvaart voor mensen kan zijn. “Vaak komt er rondom een afscheid zo veel op je af”, stelt hij. “Foto’s kunnen dan helpen om hier later in alle rust op terug te kijken, door middel van een prachtig herinneringsalbum of een digitale slideshow.”
Kolenbrander werkt al twintig jaar als fotograaf. De man die opgroeide in het Westland woont sinds vorige zomer in de vroegere kapel ‘De Goede Herder’ in de Hengelose buurtschap Veldhoek. Hij heeft ervaring op vele vlakken, van zakelijke foto’s tot trouwerijen, hij fotografeerde meer dan vijfhonderd bruiloften. Toch ligt zijn focus de laatste jaren met name op de afscheidsfotografie, iets dat ontstond in de drie jaar waarin hij in ziekenhuizen stilgeboren baby’s fotografeerde. “Want dan merk je hoe waardevol foto’s kunnen zijn in een rouwproces”, vertelt hij daar nu over.
Verbinding
Als fotograaf in de ziekenhuizen maakte hij zeer kwetsbare momenten van dichtbij mee. “Je hebt dan heel snel verbinding met mensen”, vertelt hij. “Het gebeurde dan vaak dat ouders me vroegen om die week erop ook het afscheid van hun kindje te fotograferen. Dat deed ik en ik dacht iedere keer weer: dit werk is zó betekenisvol.” Dat in de coronaperiode talloze trouwerijen werden geschrapt, gaf Kolenbrander een extra duwtje richting de uitvaartfotografie. “Toen had het nog meer betekenis, omdat er bijna niemand bij mocht zijn.”
Hij houdt van zijn werk, ondanks het verdriet dat een uitvaart vaak met zich meebrengt. “Want ik zie het ook als een ongelofelijk liefdevolle dag”, verklaart de fotograaf. “Iemand wordt echt in het licht gezet, ik vind het heel mooi om daar een verslag van te mogen maken. Het is enorm intuïtief werk. Je bent vooraf goed geïnformeerd, kent het draaiboek, maar daarnaast ben je zo ongelofelijk in het nu, die staat van zijn vind ik heel fijn.”
Kolenbrander heeft oog voor wat hij ‘de kleine momentjes’ noemt: een roodborstje op de heg naast het pad of twee vlinders die rondom een kist dansen
Roodborstje
Kolenbrander heeft oog voor wat hij ‘de kleine momentjes’ noemt: een steen die bij in de kist wordt gelegd, een hondje dat nog een laatste keer naast zijn baasje mag zitten. “Dat zijn dé momenten”, zegt de fotograaf, die merkt dat er bij een uitvaart vaak minder verwachtingen zijn dan bij bijvoorbeeld een bruiloft. “Daardoor kun je ook verrassen. Zo liep ik eens voor een stoet uit, ging er net een roodborstje op de heg naast het pad zitten. Daar maak ik dan een foto van. Die close-up kwam op de voorkant van het album, die mensen vonden het heel bijzonder. Als iemand er niks mee heeft, is het ook goed, maar ik leg het wel vast.”
Zo fotografeerde Kolenbrander ook eens twee vlinders, die rondom een kist dansten. “Als je twee vlinders ziet dansen, dan zijn het vaak vlinders van dezelfde soort”, vertelt hij. “Dit waren een witte en een gele vlinder. Later bij het afleveren van het boek, sprak ik de weduwe. Zij zei: ‘De foto van die twee vlinders, die vind ik geweldig, want zo was het bij ons ook: mijn man en ik dansten veel, maar we waren heel verschillend.’ Als ik zo’n reactie hoor, dan krijg ik kippenvel. Nu ik het vertel, heb ik dat weer.”
Rollende traan
Een vraag die Kolenbrander regelmatig krijgt: je fotografeert toch geen huilende mensen? “Maar waarom zou ik dat niet doen? Ook tranen zijn op zo’n dag een uitlaatklep van liefde. Vorig jaar vroeg een man, wiens moeder was overleden, bij het afleveren van het album aan mij: ‘Marcel, wat vind jij de mooiste foto?’ Dat was een foto van hem, met een rollende traan, intens verdrietig, bijna zo’n Maxima-moment. Hij zei: ‘Ik snap het, die vind ik ook prachtig. Het is moeilijk om naar te kijken, maar dit beeld zegt alles over mijn liefde voor mijn moeder.’ Dat vond ik heel mooi om te horen, want dat is precies waarom ik zo’n foto maak.”
