Zelhemse dokter Bruin gaat 1 januari met pensioen

 'Het vak van huisarts is nooit saai' 

Door Eric Klop

ZELHEM – Ze zal het missen. De patiënten, de collega's en medewerkers, de sfeer in het landelijk gelegen praktijkgebouw aan de Halseweg. Na bijna dertig jaar lief en leed te hebben gedeeld gaat de Zelhemse huisarts Ineke Bruin op 1 januari aanstaande met pensioen.

Het directe patiëntencontact is sinds 1 november al verleden tijd. Wat haar tot eind volgende maand nog wacht zijn, zoals ze het uitdrukt, 'allerlei organisatiedingetjes'. "Maar dan is het over", stelt de bijna 63-jarige dokter Bruin met nadruk. "Ik zal niet dagelijks op de stoep staan om te kijken hoe het gaat. Hooguit ga ik langs voor een kopje koffie. Voor mij is het 'zwarte gat', denk ik, niet aan de orde. Meer tijd voor de kinderen en kleinkinderen die verspreid over het land wonen. Ga ze vaker bezoeken, als zij dat óók willen… Fietsen in de natuur. Muziek maken. Op hobo, waarmee ik deel uitmaak van een ensemble en een kamerorkest. Daarnaast houd ik mijn bijbaantje aan. Ooit deed ik de kaderopleiding Supervisie en Coaching, waarmee ik collega´s in medische beroepsgroepen begeleid. We bespreken in een groep of individueel de grotere en kleinere problemen in hun dagelijks werk. Het is geen dagvulling, soms gaat het om drie avonden per week, maar er zijn ook periodes dat er niets staat gepland. Ik blijf voor dit werk hoe dan ook beschikbaar. Het is fijn om collega's op deze wijze te kunnen ondersteunen"

Van jongs af aan had de geboren Zutphense het idee om geneeskunde te studeren. Dat deed ze in Nijmegen, waar zij in 1981 haar bul behaalde. Een baan in het ziekenhuis zag de kersvers afgestudeerde arts niet zitten. "In die tijd was er nog een sterk aanwezige hiërarchie, met een afstand naar de patiënt die ik als groot ervaarde. Een cultuur waaraan je je als coassistent diende te conformeren. Niks voor mij!". Nadat Ineke Bruin, geboren Van Ingen, enige tijd als basisarts verbonden was aan een verpleeghuis, woonde en werkte ze met haar echtgenoot een drietal jaren in Zimbabwe. Vervolgens deed ze, opnieuw in Nijmegen, de opleiding tot huisarts. "Die duurde destijds maar een jaar. In 1988 studeerde ik af, waarna ik her en der in de Achterhoek als waarnemer optrad." Weer twee jaar later kwam Zelhem op haar pad. Ze trad in dienst bij de praktijk van de huisartsen De Boer en Van Noort. Na het vertrek in 1995 van dokter Van Noort zette ze met De Boer en de nieuwe collega Burger een maatschap op. "BBB", lacht Bruin. "Totdat De Boer werd opgevolgd door Van der Wielen. En nu vertrekt dus ook een tweede B…"

Spijt van haar keuze voor het beroep van huisarts heeft Ineke Bruin nooit gehad. "Het vak blijft altijd boeiend. Je hebt intensief met mensen te maken. Over hun gezondheid en de dingen er omheen. Familie, sociale omstandigheden, het speelt allemaal mee. Dat verveelt geen moment! Het enige wat wel eens een belasting kan zijn is de werkdruk of dat je een inschattingsfout maakt. Daar pieker je dan over. Maar er is geen huisarts die nooit een vergissing maakt. Ook wij zijn mensen!". Evenzeer boeiend vindt Bruin de praktijkorganisatie. En de ontwikkeling daarvan. "Begin jaren '90 schreef de partner van een van der collega's de nota's voor particuliere patiënten nog met de hand. Daar kun je allang niet meer mee aankomen, maar de modernisering moest wel worden georganiseerd."

De omvang van de praktijk bleef bij de voortschrijdende automatisering niet achter. Bruin: "In het begin bestond die uit drie huisartsen en twee assistenten. Dat was het. Anno 2018 praat je over een bedrijf met drie huisartsen, een vaste waarnemer, drie praktijkondersteuners, zes assistenten en twee huishoudelijk medewerkers. Als je dat afzet tegen 1990… Maar de vergrijzing vraagt nu eenmaal een grotere hulpvraag. Daarnaast trekken mensen met een klacht eerder aan de bel en verwachten zij meer dan voorheen dat die snel wordt opgelost. Ook het aantal psychische klachten is toegenomen. En wat in de groei van de praktijk eveneens meespeelt is dat veel zaken die vroeger in het ziekenhuis onder handen werden genomen nu bij de huisarts gebeuren. Kleine chirurgische ingreepjes bijvoorbeeld. Of behandeling van diabetes en controles bij hart-, vaat- en longziektes. Die alsmaar opvolgende ontwikkelingen boden mij als huisarts een uitdaging. Het was nooit saai. Soms verzuchtte ik dat het wel eens eventjes wat rustiger mocht. Zo werkt het echter niet. En zo zal het altijd blijven gaan", geeft dokter Bruin haar opvolger, de heer Nooij, alvast mee. "Hij is een huisarts die zorgt voor de continuïteit, maar niet toetreedt tot de maatschap."

Bijna dertig jaar huisarts te Zelhem. Bijna dertig jaar lief en leed. Kinderen die ooit in de praktijk kwamen en nu zelf pappa of mamma zijn. "Heel leuk", zegt Ineke Bruin. "Ik deed nooit bevallingen, maar ging wel altijd op kraamvisite." Ruzies waren er volgens haar nooit bij. "Hooguit een woordenwisseling. Maar die zijn op een hand te tellen. Met mij krijg je niet snel ruzie." Waarna de vertrekkende huisarts met klem de loftrompet steekt over het team waarin zij al die jaren met veel plezier werkte. "We hebben het altijd goed gehad. Opbouwend en met veel vertrouwen. Ja, ik ga het missen."