Schoon

Het is eind april, de landelijke dag tegen het pesten is net geweest en we bewegen richting 4 mei. In Gendringen werd een reizend kunstwerk verwelkomd dat in staal de letters ‘no hate’ uitbeeldt. Het deed me denken aan hoe mijn jongste vermoedt dat elk standbeeld hetgeen behuisd dat het weergeeft; alsof het een ei is dat de binnenkant bescherming geeft, omdat wat erin zit nog leeft. Daarom durft ze in een dino-park de T-Rex ook niet aan te raken; ze is bang dat ie zal ontwaken.

Wat zullen die stalen letters bevatten, dacht ik. Is het juist wat we willen uitsluiten of zit er, binnen dat harde, enkel zacht? Zal het de liefde zijn vertaald in dons, zodat het vederlicht zijn beschermt tegen invloeden van buitenaf? Waarom moeten dingen eerst meestal gemeen zijn en komt wat mooi is achteraf?

Ik probeer mijn kinderen te leren dat je vooral invloed hebt op wat je zelf doet; wanneer een ander bijvoorbeeld onaardig is, kun je altijd nog beslissen dat zelf niet te zijn. Want van alles dat je kunt verspreiden, kun je ook kiezen voor verzachten. Door bijvoorbeeld een haperende mevrouw op straat te vragen of het wel goed met haar gaat, omdat ze al zolang gebukt over haar rollator staat. De laatste keer dat ik dat deed bleek de dame in kwestie te staan appen met een vriendin, het ging goed met haar want ze was naar haar onderweg. Op haar levende akkertje, zal ik maar zeggen.

Je kunt ervoor kiezen iemand zomaar gedag te zeggen, te vertragen door om je heen te kijken en je hand uit te steken. Wanneer je zeer met zacht bestrijdt, heb je hele schone munitie in handen; dan kun je met ontwapenen iets ontmantelen.

En ja, wij doen ook maar wat hoor, wij grote mensen. Alleen zit er net wat meer ervaring in onze voeten, zodat ze soms even stilstaan moeten. Dat geeft onze hoofden dan de kans ook even te wachten. En op ons gezicht staan lijnen, die kunnen we volgen; ze zijn de plattegrond van waar we vandaan komen.

‘s Avonds’, zeg ik tegen mijn kinderen, ‘moet je in de spiegel naar jezelf kunnen kijken en denken: ‘van alles dat me overkwam vandaag, weet ik zeker het zelf schoon te hebben gedaan.’ Daar heb je altijd het meeste aan. Plaats zacht tegenover hard en duw de piek omlaag, ontmoet elkaar in een midden zodat er ruimte ontstaat.

Het was op de parkeerplaats dat mijn vierjarige stopte, naar een ongeveer bevroren man wees en zei: ‘het gaat niet goed met die meneer, volgens mij.’ ‘Kom’, antwoordde ik toen, ‘we gaan hem jouw glimlach cadeau doen’.