Hans Versloot trekt nog steeds alle registers open

Geloof en kerkmuziek rode draad in leven 80-jarige Hengeloër

Door Alice Rouwhorst

HENGELO - Soepel bewegen zijn vingers over de toetsen en zijn voeten vinden feilloos de juiste pedalen. De wind blaast door de verschillende pijpen van het uit 1896 stammende kerkorgel in de Remigiuskerk. Organist Hans Versloot trekt alle registers open en de kerk vult zich met prachtige, warme klanken. Sinds 2013 is hij één van de vaste organisten van deze geloofsgemeenschap. Voor die tijd speelde hij in diverse andere kerken. Het geloof en de kerkmuziek vormen de rode draad in zijn leven.

Op de laatste dag van oktober werd Hans Versloot tachtig jaar. Hij behoort tot de categorie ‘De zeventigers van toen zijn de tachtigers van nu’. Fit, gezond, vol energie en levenslust. Naast organist is hij leider van de cantorij, met uitzondering van de maanden mei tot en met augustus, dan wordt er niet gezongen.
Zijn wiegje stond in Amsterdam. Als zoon van een organist kon het haast niet anders dat ook hij kerkorgel zou gaan spelen. “Ik ging naar de Volksmuziekschool waar me gitaar werd aanbevolen. Maar dat muziekinstrument werd het natuurlijk niet, het moest piano worden. Thuis kreeg ik privéles, vier jaar lang en daarna leerde ik het kerkorgel bespelen. Dit was een studie van zo’n tien jaar die bestond uit de ene week theorieles en de andere week praktijkles. Ik heb in diverse kerken, op diverse orgels gespeeld. Eerst in Amsterdam en daarna in Assendelft waar ik met mijn vrouw ben gaan wonen. Vanaf 1973 tot 2000 ben ik daar de organist geweest en in die jaren heb ik ook de cantorij geleid.”

Organist en cantor
Hij ontmoette zijn vrouw Ineke tijdens een vakantie in de Oostenrijkse bergen. Ze bleken naast de passie voor kamperen en het berglandschap nog meer te delen, zoals de liefde voor liturgische gezangen en het christelijke geloof als leidraad in hun leven. Na een verkeringstijd van drie jaar trouwden ze in 1970 en settelden zich in Assendelft waar hun drie kinderen, twee meisjes en een jongen, het levenslicht zagen. Als lid van de geloofsgemeente in zijn woonplaats zette Hans zich naast organist op verschillende manieren in voor de kerk.
Op 57,5-jarige leeftijd kon hij met de VUT waar hij dankbaar gebruik van maakte. Nét daarvoor waren alle kinderen het huis uit gegaan. Een goed moment om zelf ook de spullen in te pakken en de inmiddels steeds drukker wordende Randstad te verlaten en terug te keren naar de streek waar Ineke haar wortels heeft liggen, de Achterhoek. Begin 2001 betrokken ze een woning in Hengelo, waar ze nu nog steeds met heel veel plezier wonen. Ze sloten zich aan bij de Protestantse Gemeente in het dorp en Hans bij de cantorij.
In de Remigiuskerk was op dat moment een vaste cantor-organist, zodat Hans elders in de streek het kerkorgel ging bespelen. Hij werd organist in Westendorp en in 2007 cantor van de Protestantse Gemeente in Ruurlo/Barchem. Hij mocht op het kerkorgel in de Remigiuskerk studeren. Vanaf 2013 werd hij samen met twee anderen de vaste organist van de kerk in zijn woonplaats en ging hij de cantorij leiden. “Ik oefen elke week zeker anderhalf uur, ook als ik die week de dienst niet hoef te begeleiden. Het huidige liedboek bevat zo’n duizend liederen. Ze zijn prettig om te spelen. Veel melodieuzer en minder zwaar dan de oudere liederen. De liederen die voor de dienst gepland staan neem ik allemaal door.”

Muzikale genen
Niet alleen Hans leeft voor de muziek, ook voor zijn vrouw Ineke is het erg belangrijk. Zij heeft piano gespeeld en in Assendelft deel uitgemaakt van de cantorij. Na hun verhuizing sloot ze zich aan bij het Zelhems Christelijk Oratoriumkoor. Om gezondheidsredenen heeft ze tot haar grote spijt met beide moeten stoppen. Ze vermaakt zich echter nog uitstekend met al haar andere hobby’s, zoals het samen fietsen en wandelen en ze trekt er samen met Hans regelmatig met de caravan op uit. Het muzikale gen hebben ze doorgegeven aan hun drie kinderen en een paar van de zes kleinkinderen die verschillende instrumenten bespelen.

Uitlaatklep en voldoening
Sinds kort mogen de kerkdiensten weer bezocht worden. Een handjevol van de negenhonderd leden van de Protestante Gemeente maakt hier gebruik van. Dit zijn vooral mensen ouder dan zestig jaar. Hans en Ineke zien de vergrijzing in de kerk met lede ogen aan, maar snappen wel dat de huidige vorm van geloofsbeleving jongeren minder aanspreekt. “We hebben een nieuwe predikant die hopelijk voor nieuwe activiteiten gaat zorgen die de mensen en hopelijk ook jongeren aanspreken.” De kerk en het gemeenschapsgevoel dat daarbij hoort zijn belangrijk in het leven van Hans en Ineke Versloot. “Ik blijf me voor de kerk inzetten, zolang het gaat. Zoals ik me nu voel op mijn tachtigste kan ik nog wel even door”, zegt Hans monter. “Kerkorgelmuziek is een uitlaatklep voor mij en het geeft me heel veel voldoening om de dienst en de gezangen met mooie orgelklanken te begeleiden.”