Vrijwillige palliatieve terminale zorg Zelhem-Halle twintig jaar

ZELHEM - Riekie Wolsink waakt al twintig jaar lang thuis bij mensen die op sterven liggen. Ze is samen met een heleboel anderen vrijwilliger voor de Vrijwillige Palliatieve TerminaleZorg (VPTZ) Zelhem-Halle. Louise Runia is al vanaf de oprichting de coördinator van de groep. Ze is 24 uur per dag telefonisch bereikbaar voor mensen die zorg nodig hebben. Beiden noemen hun werk mooi. Waardevol is ook een woord dat veel valt tijdens ons gesprek in de zonnige tuin van Louise Runia.

Door Mirjam Rensink

''Het geeft mij een goed gevoel dat ik er op deze manier kan zijn voor andere mensen. Ik gun het iedereen dat ze thuis kunnen sterven in hun vertrouwde omgeving. Voor de mensen eromheen is de laatste periode intensief, met name als je ook 's nachts niet kunt slapen. Dan zijn wij er, wij zijn bij de ernstig zieke zodat de naasten kunnen slapen. Het is heel intiem werk, je komt letterlijk in iemands leven. Soms ligt iemand in de woonkamer, soms in zijn eigen slaapkamer. Wij zijn in huis, wij passen op. De ene keer heb je een gesprek met de degene voor wie je zorgt een andere keer ben je er gewoon.''

Het is emotioneel zwaar werk maar Riekie Wolsink houdt het al twintig jaar vol. ''Het is belangrijk om bij jezelf te blijven, je moet je niet verliezen in het lijden van de ander.'' De vrijwilligers van de VPTZ worden ook goed begeleid. Louise Runia: '' Voordat je vrijwilliger wordt krijg je een regionale training van negen avonden bij VPTZ Oost-Gelderland. Daar wordt veel gepraat over hoe je zelf omgaat met de dood. Het gaat ook over je eigen verlieservaringen. Daarnaast leer je ook praktische vaardigheiden. Door deze training kom je erachter of je er klaar voor bent. Daarnaast komen wij als Zelhemse club een keer in de zes weken bij elkaar om over een bepaald thema te praten. Tijdens een inzet heb ik uiteraard altijd contact met de mensen en als het nodig is hebben we extra contact. Maar dat laatste gebeurt niet vaak, ik merk dat onze vrijwilligers hun ervaringen zelf een plek geven.''

De Vrijwilligers Palliatieve Terminale Zorg is een landelijke organisatie. Toch zijn het bijna alleen de vrijwilligers uit de Achterhoek en Twente die 's nachts bij mensen waken. ''Ik denk dat die nachtzorg echt iets voor deze streek is'' zegt Louise Runia. ''Overdag zijn er veel mensen die de naasten bij staan, misschien meer dan in de rest van Nederland. Er zijn dus weinig mensen die ons overdag nodig hebben en daardoor kan ik onze mensen inzetten op de nachtelijke uren. Maar we hopen in de toekomst om meer inzet te kunnen leveren overdag.''

Beide dames zijn bij de VPTZ betrokken geraakt door een advertentie in Het Contact, twintig jaar geleden. ''Ik ben coördinator geworden van de VPTZ omdat ik graag met mensen werk. Wij kunnen mensen echt helpen en dat geeft mij veel voldoening. In al die jaren is er nog nooit een bezoek hetzelfde geweest, iedereen leeft op zijn eigen manier, iedereen sterft op zijn eigen manier.'' Ook Riekie Wolsink werd aangetrokken door de advertentie toen en heeft nog steeds dezelfde passie voor de mensen die aan haar zorg worden toevertrouwd. ''Ik hoop dat ik dit nog een lange tijd mag doen. Ik ben nu natuurlijk ouder dan in het begin, ik merk dat ik langer nodig heb om bij te komen van een nacht zonder slaap dan vroeger maar gelukkig krijg ik daar ook de tijd voor. Na iedere inzet ben ik tien dagen vrij.''

Louise Runia hoopt dat er nog meer mensen zijn die dit mooie werk willen gaan proberen. ''Iedereen krijgt eerst een training waarin je ook veel over jezelf leert, daarna merk je of je er klaar voor bent.'' Meer dan een groot hart en een nacht beschikbaar zijn in de week wordt er ook niet van de mensen gevraagd. ''Soms worden vrijwilligers een keer in de week gevraagd voor een nacht maar soms is iemand ook een paar weken niet aan de beurt. De vraag om hulp is iedere week anders. Mensen kunnen ook aangeven dat ze een periode niet kunnen.''

Riekie Wolsink is er twintig jaar voor mensen in moeilijke situaties. Maar ze krijgt er ook veel voor terug; voldoening, liefde, wijsheid. En soms ook gewoon een kneepje in haar hand als ze iemand tegenkomt in de supermarkt, iemand die zij heeft bijgestaan in de moeilijkste periode in zijn of haar leven.

In september wordt het twintig jarig jubileum feestelijk gevierd met alle vrijwilligers en het bestuur, hopelijk kunnen ze dan ook weer nieuwe vrijwilligers verwelkomen. Op 13 september start een nieuwe introductiecursus van VPTZ Oost-Gelderland. Meer informatie hierover is te vinden op de website.

www.vptz.oostgelderland.nl