Het Hengelose avontuur van de familie Meiland in Hengelo zit er na tien maanden alweer op. Foto: Luuk Stam
De Meilandjes hadden de kermis graag meegevierd
Martien en Erica kijken terug op tien maanden in Hengelo
Door Luuk Stam
HENGELO - De familie Meiland heeft Hengelo verlaten. Per 1 juni zijn Martien en Erica inwoners van Noordwijk, dochter Maxime en haar dochter Claire verhuisden twee maanden geleden al naar de badplaats. Tien maanden woonde de familie – bekend van de realityserie Chateau Meiland op SBS6 – aan de Aaltenseweg in het buitengebied van Hengelo. Op één van hun laatste dagen als Achterhoekers ging de poort hier open voor de regionale en lokale pers. Aan de koffie met Martien en Erica, aan de keukentafel, tussen de verhuisdozen. Hieronder een korte impressie van het interview; het gehele vraaggesprek is terug te lezen op www.contactzuid.nl.
Hoe gaat het met inpakken?
Martien: “Nou, ik ben er al zeker twee, drie weken mee bezig. Wéér verhuizen. Vreselijk. Niet alles gaat mee, hoor. We hebben ook het één en ander verkocht. Bijvoorbeeld een grote keukenkast, die is gekocht door een fan. Veel dingen passen qua styling niet in het nieuwe huis, die horen echt in zo’n landelijke boerderij als deze.”
Jullie waren helemaal weg van deze woonboerderij, het was precies wat jullie zochten.
Erica: “Ja, we waren heel specifiek op zoek naar een huis waar je met z’n drieën samen en toch apart kon wonen. Dan is de spoeling heel dun. Wij vonden dit zo leuk en zo goed ingericht. We konden zo de dozen uitpakken en hier gaan wonen.”
Al snel kwamen er brieven van de gemeente Bronckhorst. Volgens het bestemmingsplan mochten jullie hier niet op deze manier mochten wonen. Wat dachten jullie toen?
Erica: “Ik heb daar echt wel even van gebaald, het was een enorme domper. We hadden er net zoveel zin in. Dan ben je nog maar amper aan het uitpakken en dan begint het gedonder al.”
Jullie gingen in gesprek met de gemeente, wat kwam daaruit?
Erica: “We zouden met z’n allen in het hoofdgedeelte van de boerderij moeten gaan wonen. Als we hier wilden blijven, dan moest ik daar gaan slapen, daar koken en daar naar de badkamer. Aan mijn kant moest dan alles eruit.”
Martien: “Dan kun je gaan procederen en misschien win je dat, maar dat gaat een hele tijd duren. Daar hadden wij geen zin in. Als het zo moet, dan gaan wij ergens anders kijken. Het is net als met winkelen. Je gaat een winkel binnen en je ziet leuke spullen, maar het personeel is vreselijk. Dan denk ik: mij niet bellen. Ik ga twee straten verder. Daar heb je nog een leuke winkel met wél leuk personeel. Deze gemeente is heel vervelend. Dan is het voor ons klaar.”
Met wat voor gevoel verhuizen jullie nu?
Martien: "Het is heel dubbel. Ergens is het fijn dat we straks weer in de buurt van de familie wonen en dat Erica weer vlakbij haar moeder woont, maar je komt natuurlijk niet voor niks vanuit Frankrijk hiernaartoe. We hadden grootse plannen, ook hier op het terrein. We wilden een parktuin aanleggen. Materialen waren al besteld, dat is allemaal geannuleerd.”
Hadden jullie vooraf enig idee waar jullie terecht zouden komen?
Erica: "Nee, wij kwamen nooit in de Achterhoek. Met mijn ouders gingen we vroeger wel kamperen, maar we gingen nooit deze kant op. Ik zei laatst nog tegen mijn moeder: ‘Waarom eigenlijk niet?' Dat de streek hier zo mooi is met al die rijen bomen en boerderijen, dat zagen we pas toen we hier de eerste keer kwamen. Ik heb samen met Maxime de bezichtiging gedaan. Martien had gasten op het chateau in Frankrijk. Toen we terugkwamen, vroeg hij: ‘Is het net zoals op de foto's?' Wij zeiden: ‘Nog mooier.' Hij zei: ‘Nou, dan koop het maar.’”
Vanwege corona kon ook in het dorp veel niet doorgaan. Er ging bijvoorbeeld een streep door het stratenvolleybaltoernooi, er was geen kermis. Hadden jullie je in dat echte dorpsleven willen mengen?
Martien: "Jááá natuurlijk! In Noordwijkerhout heb je tijdens de kermis het tonknuppelen, daar deden wij ook altijd aan mee, zó leuk en gezellig.”
Wat was een moment dat jullie hier wél hebben kunnen meemaken en waar jullie in Noordwijk nog wel eens aan terug zullen denken?
Martien: “Voor mij is dat toch de remigratieborrel, dat was echt een hoogtepunt. We hadden vrienden, familie en buren uitgenodigd bij Jansen & Jansen. Met Marco en Wilma hadden we alles vooraf besproken. Die mensen verwachtten een borrel met een paar hapjes, maar ze kregen een zevengangendiner.”
Komen jullie ooit nog terug naar de Achterhoek?
Erica: "Om te wonen zal dat niet zo snel gebeuren.” Martien: "Nee, maar wel een dagje of een weekendje! Bijvoorbeeld aan het eind van de zomer. Op vrijdag rijden, een nachtje bij hotel Bakker in Vorden en dan op zaterdag gezellig wijnen bij Marco en Wilma op het terras in Hengelo. Oh, zeker! Dat lijkt me hartstikke leuk!”
