Helikopter
Er vliegt een helikopter in de buurt van mijn huis, hij daalt op vijftig meter afstand. Maar niet tot de grond, hij blijft op twee meter hoogte hangen. Dit is toegestaan. Als hij betrapt wordt op de grond, krijgt hij een zware boete. Het is de zoon van een bakker in Zutphen, met z’n vader ben ik bevriend geweest. Ik weet niet of hij nog leeft, ik heb hem in ieder geval in geen jaren gezien.
Ik haal een vaderlandse vlag uit de schuur en loop ermee naar de helikopter. De machine gaat omhoog, de sterk wapperende vlag is bijna niet te houden. Later op de dag belt hij me op vanaf het vliegveld bij Enschede. We spreken af dat hij het de volgende dag nog eens zal proberen. Nu zullen we elkaar treffen in een bos op een plek die geheel afgesloten is van de wereld waar nooit een wandelaar komt. Ik ga vroeg van huis, ik wil de eerste zijn, ik wil het aanzwellende geluid vanaf het begin horen. Ik heb de bouvier aangelijnd, een betrouwbare hond, niet bang voor onbegrijpelijke techniek aan de hemel. We wachten een half uur, man en hond, vrienden die elkaar brieven zouden kunnen schrijven. Ik heb ooit een vrouw ontmoet die mij in ernst vertelde dat in haar familie de honden waren aangesloten op het alfabet. Niet dat ze konden schrijven, zover ging het niet, maar ze maakten wel menselijke zinnen met geluiden die de familie kon herkennen. Overigens nooit in de aanwezigheid van vreemden. Ze begrepen wel dat ze binnen moesten blijven als de messenslijpers met hun violisten in de stad waren. Iedereen begreep dat violisten, trouwe honden, steendrukkers en getuigen van Jehova hun eigen wetten hebben. Oorlog is onvermijdelijk, maar wordt toch vaak vermeden. Ik moet bekennen dat ik zenuwachtig ben als ik de eerste, verre, aarzelende geluiden van de helikopter hoor. Ik sta hier ten slotte toch op een verlaten plek in het bos, ik ben geen twintig meer en mijn hond heeft de oorlog nooit meegemaakt. De helikopter daalt oorverdovend, mijn oren, mijn hersens en mijn goede wil dreigen het te begeven. Waarschijnlijk heb ik zonder het te weten altijd gehoopt op het eeuwige leven, dat zich op dit moment ontpopt als niet bestaand. Nee, weer verkeerd gegokt, de motoren worden meteen uitgezet, er valt een onverwachte stilte, de hond en ik leven nog, de man die uit de cockpit klautert, is een bekende. We gaan met z’n drieën op de grond zitten en we zwijgen glorieus. Op dit moment weet ik niet hoe het zal lopen. Zal de hele wereldbevolking gevaccineerd worden? Zal het klimaat het redden? Zodra het me duidelijk is, maak ik het bekend.