Het begon allemaal met één foto
Evi Otten moet ontmoeting met pen-vriendinnen uit Canada uitstellen
Door Liesbeth Spaansen
BRONCKHORST/CANADA – Evi Otten uit Halle heeft sinds een jaar twee penvriendinnen. Het zijn de nichtjes van een oom van de Canadese luitenant John Gordon Kavanagh die ver van huis op 23-jarige leeftijd stierf tijdens de bevrijding van Rha, afgelopen 5 april 75 jaar geleden. “Het begon allemaal met één foto”, lacht Evi. “Die stuurde burgemeester Marianne Besselink naar Canada.”
Evi Otten uit Halle zit in groep 8 van de Dorpsschool Halle, waar ze gelukkig na de meivakantie weer naar toe mag. “Het is fijn om naar school te gaan, zeker nu in het laatste jaar. Het is leuk om het afscheid mee te maken. Het is nog niet zeker of we op kamp gaan, maar we hebben voor de eindmusical al geoefend, het tekstboekje heb ik gelezen”, vertelt Evi na vijf weken thuis werken in verband met de coronacrisis. “Na twee weken kregen we met de computer les, we hadden de boeken van school gehaald.”
Evi mag zich een beetje een bekende Bronckhorster noemen, omdat zij in september 2018, ze zat toen in groep 7, op de oproep van de gemeente Bronckhorst reageerde: Wij zoeken een jeugdburgemeester! Dat leek Evi wel wat en ze meldde zich aan. De jury was enthousiast en zo werd zij de eerste jeugdburgemeester van Bronckhorst en vertegenwoordigde van oktober 2018 tot oktober 2019 de jeugd van de gemeente.
Zij kijkt met plezier terug op haar samenwerking met burgemeester Marianne Besselink, waarmee ze verschillende activiteiten bezocht. “Ik was aanwezig bij het uitreiken van jeugdlintjes en de dodenherdenking in Steenderen”, noemt ze slechts twee van de agendapunten die toen op haar wensenlijstje stonden.
De dodenherdenking in Steenderen vond Evi indrukwekkend, maar deze avond had voor haar een mooi vervolg. Zij hield er twee penvriendinnen in Canada aan over. “Dat kwam door burgemeester Marianne Besselink”, legt Evi uit. “Zij was in april 2019 bij het Canadese monument op Rha en sprak met familieleden van de omgekomen John Kavanagh. Ze legden daar bloemen, maar ook op de Algemene Begraafplaats in Steenderen bij het graf van de onbekende soldaat. Daar was ik met haar aanwezig tijdens de herdenking op 4 mei. Schoolkinderen legden bloemen bij dit graf. De foto waar ik op sta met de burgemeester, heeft zij naar de familie Kavanagh in Canada gestuurd.”
Evi keek
ernaar uit
om dit jaar
haar pen-
vriendinnen
Marty O’Neill
en Jenna
Claremont te
ontmoeten
Daar kwam reactie op, ook van de jongste generatie dochters, die van Evi's leeftijd zijn. Evi schreef terug, in het Engels. “Eerst ging het alleen per mail, elke week”, vertelt ze enthousiast. “We stelden elkaar vragen over de familie, maar het zijn nu meer penvriendinnen en gaat het over van alles. En tegenwoordig gaat het met snapchat, we chatten elke dag wel even, soms sturen we foto’s.” Dat gaat goed, het tijdverschil is zo’n zes uur.
De documentaire ‘Een graf voor Kavanagh’ werd zaterdag 18 april uitgezonden bij omroep Gelderland. Evi keek een deel ervan. Te zien was dat Jack Young in 2019 voor het eerst in Nederland was. Een emotioneel moment om op de plek te zijn waar zijn oom was overleden. De penvriendinnen van Evi, Marty O’Neill en Jenna Claremont waren ook bij het herdenkingsmonument op Rha om bloemen te leggen. Zij zijn de achternichtjes van Jack Young. Luitenant John Gordon Kavanagh was de jongere broer van Jack’s moeder en is naar hem vernoemd; Jack was de bijnaam van John Gordon.
Evi keek ernaar uit om dit jaar, tijdens de viering van 75 jaar bevrijding, haar penvriendinnen te ontmoeten, die voor de herdenking naar Nederland zouden komen. “Ik vind het belangrijk om te herdenken. Het is verdrietig dat de soldaten voor onze bevrijding hebben gestreden maar het niet overleefden”, meent Evi. “Fijn dat de onbekende soldaat nu een naam heeft: Kavanagh. De meiden waren er ook erg blij mee.”
De onbekende
soldaat heeft
nu een naam:
Luitenant
John Gordon
Kavanagh
Zelfs na 75 jaar heeft dit grote impact op de familie. “Dit is iets wat nooit vergeten mag worden en van generatie op generatie moet worden doorgegeven. Het plan om bij de herdenking te zijn op 6 april op Rha ging vanwege corona niet door. Heel jammer, want ik had er veel zin in om ze te ontmoeten. Het is een teleurstelling dat er zoveel niet doorging, maar ook dat voor hun de reis niet doorging. Ze hadden het er steeds over: ‘nog zoveel weken en dan komen wij’. We zouden elkaar ontmoeten bij de herdenking en misschien in het gemeentehuis in Hengelo. Ik hoop dat het volgend jaar wel kan doorgaan.”