Resetknop
De knoppen van de bomen in onze straat lopen uit. Ze bloeien altijd maar heel kort. Ergens volgende week dwarrelen de kleine witte bloemblaadjes alweer door de wind naar beneden. Het is één van de weinige zekerheden in deze gekke periode. Terwijl de wereld op z'n kop staat en heel veel is stilgevallen, gaat de natuur gewoon door.
Dat is een mooi gegeven. De vogels fluiten alsof er niets aan de hand is en de lucht kleurt prachtig als de zon ondergaat. Terwijl ik dit schrijf, mogen we nog naar buiten om ervan te genieten. Op het moment dat u dit leest, zitten we wellicht in een lockdown-situatie. Die lijkt onvermijdelijk, zeker gezien het gedrag van veel mensen afgelopen weekend.
Ik was daar nogal teleurgesteld over. Noem mij naïef, maar ik had gehoopt dat we dit in deze uitzonderlijke situatie met z'n allen konden. Dat het gezonde verstand ons thuis zou houden. Of toch in ieder geval op afstand van anderen. Dit is geen politiek praatje, dit gaat over keiharde feiten.
Gelukkig doen ook heel veel mensen wél wat er gevraagd wordt en ontstaan er ook nog eens prachtige initiatieven. Muziek en een enorm hart van brandende fakkels, buiten bij het plaatselijke verzorgingshuis. Binnen een tafel vol kaarten met hartverwarmende boodschappen voor de oudere mensen, die even geen bezoek meer mogen ontvangen.
Ondernemers krijgen klappen, maar gooien ook hun creativiteit in de strijd. Een eetcafé zet een bezorgservice op waar mensen massaal gebruik van maken. Een kledingzaak lanceert een webshop. De sportschool biedt online trainingen voor de leden en zelfs met je vrienden meedoen aan een pubquiz blijkt ineens vanuit huis te kunnen.
Alles bij elkaar voelt het enorm dubbel. Aan de ene kant is het zorgelijk en beangstigend. Van de beelden op het journaal wordt niemand vrolijk. Voor het eerst hoorde ik dit weekend dat een bekende in Brabant op de IC heeft gelegen. Gelukkig is zij – 26 jaar – weer thuis, maar ook van haar komt de oproep om dit vooral heel serieus te nemen.
Los van alle ellende voelt het ongelofelijk fijn dat het leven eens een keer op pauze staat. We hoeven ineens een stuk minder en dat geeft een enorme innerlijke rust. Het verschijnsel Fear of Missing Out bestaat niet meer, want er valt niks meer te missen. Of het moet Boer zoekt Vrouw zijn. Hebben jullie dat pak van Geert Jan gezien!?
Het virus heeft een resetknop ingedrukt. Met 17 miljoen mensen – wat een mooi liedje! – hebben we terug moeten schakelen. Nu staan we met z'n allen achter de zorgverleners en de supermarkthelden. En we zijn pas net begonnen. Laten we ons vasthouden aan bakens van positiviteit, van brandende harten tot prachtig bloeiende bomen.