'Ik hou van mijn kinderen, maar dat mag niet'
Bronck- horstenaar vraagt aandacht voor verstoten ouderschap
BRONCKHORST – Ieder uur is er sprake van gemiddeld twee nieuwe gevallen van ouderverstoting, zo heeft serieus onderzoek uitgewezen. Dat zijn er bijna 16.000 per jaar. Kinderen van gescheiden ouders die veelal hun vader niet meer mogen zien en spreken. Bert ondervindt het aan den lijve. Hij wil het verdriet en het onrecht bespreekbaar maken. Liefst met lotgenoten, om te beginnen in de Achterhoek.
Hij verhuisde met zijn toenmalige echtgenote en hun twee jonge dochters van het westen des land naar de gemeente Bronckhorst om daar een project voor begeleid wonen op te zetten. Snel daarna liep het huwelijk van Bert op de klippen. Het contact met zijn kinderen bleef goed. Totdat de oudste naar een andere locatie voor begeleid wonen verhuisd bleek te zijn. "Geheel buiten mij om", zegt Bert. "Ik heb daar toen in ferme bewoordingen wat van gezegd. Ik ben tenslotte haar vader! Zeker, ze was destijds 18 en mag dan haar eigen gang gaan. Maar uit moreel oogpunt had ik er toch wel één keer bij betrokken kunnen zijn? De woonbegeleiding weigerde echter meerdere keren om mijn kant van de zaak te horen."
Kennelijk viel zijn verontwaardiging niet in goede aarde. Het meisje had altijd een prima contact met Bert en zijn nieuwe vrouw. "Ze kwam soms wel driemaal daags bij ons over de vloer. Heel liefdevol. Maar ineens bleef dit uit. Ze kwam niet meer op bezoek. Ik kreeg op geen enkele manier contact met haar. Tot op de dag van vandaag, al tweeënhalf jaar. Ik heb het vermoeden dat zij ook daar niet meer woont. Het is voor mij onbekend waar zij verblijft. Weet sinds eind 2017 niets meer van haar. Of ze een vriendje heeft, of wat dan ook. En de klacht bij de woonbegeleiding blijft onbeantwoord."
Verre reis
Ondertussen bleef de relatie met zijn twee jaar jongere dochter wel in tact. Vorig jaar nog maakten Bert en zijn echtgenote met haar een verre reis. "Een indrukwekkende vakantie, met de bedoeling om de verweekte band te versterken. Totdat in december jongstleden ook zij mij opeens niet meer hoefde te zien. Toen vielen er een paar kwartjes. Iedere mail of app blijft onbeantwoord. Hier moet opzet in het spel zijn. Goede ervaringen met haar vader worden thuis niet op prijs gesteld, zo lijkt het. Zelfs de reis wordt negatief uitgelegd. Ieder contact gaan ze uit de weg. Dat is slopend voor een vader die zo ontzettend veel van zijn kinderen houdt."
Bert trok aan de bel bij diverse instanties. Jeugdzorg bijvoorbeeld. "Deze organisatie heeft zóveel macht en kiest op voorhand voor een van de ouders, mijn ex in dit geval. Mijn argumenten zijn nooit meegewogen. Alles werd door mijn ex en Jeugdzorg bepaald. En dan de Raad voor de kinderbescherming. Die meldde in een rapportage dat ik een agressief persoon zou zijn. Maar iedereen die mij kent zal dit ontkennen. Toen ik hen daarop aansprak werd deze onterechte kwalificatie nota bene nogmaals vermeld. Bellen naar school bood evenmin soelaas. Vanwege de privacy."
"Bij de gemeente gaf ik aan dat diverse maatschappelijke organisaties niet aan waarheidsvinding en wederhoor doen", vervolgt de 54-jarige vader. "De reactie daarop was al even deprimerend: 'Daar kunnen we niks mee'. Wat school betreft klopt dit, maar ik vind het ook dan wel heel makkelijk gesteld." Ook de kerk waarbij zijn ex en dochters zijn aangesloten, maar waarmee Bert de banden inmiddels verbroken heeft, luisterde maar deed niets. En bij het sociaal team van de gemeente ving Bert eveneens bot: 'We kunnen niets voor je betekenen'. "Treurig. Ze hadden op z'n minst contact met die meiden moeten opnemen. Ze staken echter geen poot uit. Ik had trouwens de indruk dat ze van mijn verhaal stijf achterover vielen. Terwijl verstoten ouderschap zo vaak voorkomt. Ook in de Achterhoek. Maar niemand wil het blijkbaar onderkennen en erover praten. Je staat volkomen rechteloos. Ik voel me in de steek gelaten door de maatschappij."
Muren
Bert loopt tegen muren op, "zeker als het om professionals gaat." Hij vertelt zijn verhaal om aandacht te vragen voor de simpele manier waarop een ouder buitengesloten wordt en de ruimte die genoemde instanties hieraan bieden. "Het gaat niet eens zozeer om mezelf", zegt hij. "Ik heb al verloren, ben mijn dochters kwijt. Overal haalt men daar de schouders over op. En dan blik je terug. Hoe was dit in vredesnaam mogelijk? Waarom heb ik in dit proces nooit iets bereikt? Wat heb ik verkeerd gedaan? Is de schijn van schuld al voldoende om rechteloos te zijn? Mijn blazoen is niet honderd procent schoon. Ik kampte ooit met een depressie. Maar ik kan naar eer en geweten wel recht in de spiegel kijken. Ik hou van mijn kinderen, maar dat mag niet."
In wat hij heeft meegemaakt staat Bert bij lange na niet alleen. Hij wil af van de vaak terechte gevoelens van onrecht die verstoten ouderschap bij moeders en vooral, zo'n 90 procent, vaders teweegbrengen. Dat bovendien zijn weerslag kent op de betrokken kinderen. Zij hebben behoefte aan contact met beide ouders om een gezonde identiteit te kunnen ontwikkelen", meldt de website herkenouderverstoting.nl. Anders ligt bij hun zwart/wit denken op de loer, krijgen zij problemen met het vertrouwen van anderen, kan er sprake zijn van een laag gevoel van eigenwaarde en zelfvertrouwen, kunnen de kinderen moeite hebben met het in stand houden van relaties en lopen zij meer kans om zelf een scheiding mee te maken en uiteindelijk zelf verstoten of 'programmerende' ouder te worden.
In de Tweede Kamer staat het menselijk leed dat verstoten ouderschap heet sinds enige tijd regelmatig op de agenda. Ook het tv-programma RTL Late Night besteedde onlangs aandacht aan het probleem. Maar bovenal wil Bert dat lotgenoten in deze regio zich laten horen. "Dat moeten er, gelet op de landelijke statistieken, honderden zijn." De Bronckhorstenaar heeft daarvoor een speciaal mailadres in het leven geroepen: verstotenvaderachterhoek@gmail.com. Hij kent als geen ander de kwetsbaarheid van dit onderwerp en herkent de schaamte over de vermeende eigen schuld. "Deze liefdevolle vader met z'n natte zakdoek zoekt andere snotlappen", besluit Bert. "Al is het maar om te weten om hoeveel mensen het gaat. Samen staan we sterker."
Meer weten over ouderverstoting? Check de websites www.herkenouderverstoting.nl, www.ouderverstoting.nl, www.rijksoverheid.nl
De naam Bert is omwille van het welbevinden van zijn dochters gefingeerd. Zijn echte naam en adres zijn bij de redactie bekend.