Overpeinzingen van een oude molen
In mei 2020 is het zover, dan wordt de Coops molen aan de Wiekenweg in Zelhem heropend. Kijk eens op www.coopsmolen.nl en facebook. Derk Coops bouwde deze molen in 1818. Na succesvolle jaren stond de molen jarenlang stil en kwam het verval. De molen vertelt hier zijn levensverhaal.
Dag mevrouw en dag meneer, goeijendaag,
Vorige keer ontmoette ik mijn nieuwe mensen. Wel, ik kan u zeggen, ik heb geen moment spijt van mijn keus. We zijn beste maatjes Hélène, Arno en ik. We werken prima samen. Ik moest ze wel eerst even bij de les halen.
Ze betrokken in het voorjaar van 2016 het woonhuis en gingen daar vol goede moed aan de slag. Ze maakten de boel een beetje netjes, repareerden wat, zetten er hun spulletjes in. Prima dacht ik, dat moet nu eenmaal ook gebeuren. Mensen houden van 'nestelen'. Totdat ze maar bleven 'rommelen'. Nu wordt het tijd om in te grijpen dacht ik, ze vergeten waarom ze hier zijn. En dat is niet voor hun eigen plezier.
De wind kwam mij weer eens te hulp, hij trok aan tot een stevige lentestorm. Ik deed lekker mee, ik liet mijn lijf woest schudden, gooide stenen naar beneden. Ik kraakte en kermde, ik liet mijn balken kreunen en de wind gierde fluitend door mijn lege lijf. We maakten er wel een show van, de wind en ik. Nou dat hielp.
Hélène trilde als een rietstengel, doodsbang hebben we haar gemaakt. Ze dacht serieus dat mijn laatste uur geslagen had. Ze gingen eindelijk aan het werk, die mensen van mij, het werd ze nu opeens duidelijk wat ik van ze wilde.
Net als de oude Derk mijn eerste molenaar, weten ze van aanpakken. Arno is van huis uit een Varssevelder en Hélène groeide op in Doetinchem. Vóór ze snapten dat ze in Zelhem thuishoren woonden ze in Winterswijk. Ze dachten dat ze daar gelukkig waren maar dat is natuurlijk onzin. Hélène's moeder begreep dat gelukkig en attendeerde het stel op mijn oproep. Zo heb ik ze dus gekregen, Hélène en Arno.
Als u het niet erg vindt wil nu graag even rusten, ik vertel volgende week graag weer verder.