Overpeinzingen van een oude molen
In mei 2020 is het zover, dan wordt de Coops molen aan de Wiekenweg in Zelhem heropend. Kijk eens op www.coopsmolen.nl en facebook. Derk Coops bouwde deze molen in 1818. Na succesvolle jaren stond de molen jarenlang stil en kwam het verval. De molen vertelt hier zijn levensverhaal.
Goeijendaaag mevrouw, meneer,
Weet u nog dat ik op zoek ging naar nieuwe mensen? Welnu.
Mijn oproep kwam op Funda, verhaaltje erbij, wat fotootjes en afwachten. Dat ging snel zeg, er was veel belangstelling. Dan moet je gaan selecteren, wie kies je, je zit er wel voor jaren aan vast.
Er kwamen mannen in kostuums met mappen en calculators. Dat was niets, dat zijn geen molenaars, dacht ik bij mezelf. Er kwamen geïnteresseerden voor het molenaarshuis die mij geen blik waardig gunden. Mij zelfs weg wilden hebben. Zij wilden mij vervangen voor een rij-hal voor paarden. Dat moeten knap luxe paarden zijn, dacht ik bij mijzelf. In mijn tijd trok een paard de wagen of de ploeg. Een rij-hal, het idee.
Dit viel vies tegen, waren er wel geschikte te mensen vinden? Toen kwam die zaterdag. De storm rukte aan mijn gebinten. Met een schurend geluid viel een stuk puin uit mijn romp. Het bereikte met een harde knal de grond waar het in een plas uiteenspatte. Regen geselde mijn muren, sloeg tussen mijn voegen naar binnen.
In dat noodweer stopt er een camper. Er springen twee honden uit, gevolgd door een viertal jonge kinderen, met daar achter een man en een vrouw. Ik dacht: 'wat een kattenkermis komt daar aan, wat moeten die hier, met dit weer?'
De kinderen verdwenen met de honden gillend uit het zicht. De man en de vrouw begonnen soppend rond te lopen. De regen sloeg ze in het gezicht maar ze leken het niet te merken. Aandachtig keken ze rond om voor mijn armetierige romp halt te houden. Ik hield mijn stenen vast terwijl hun ogen over mijn metselwerk gleden. Ze keken glimlachend naar me op, de regen sijpelde onderwijl in hun kraag. En toen, toen zeiden ze zoiets liefs. Wanneer ik daar aan terug denk ga ik helemaal gloeien. "Mooi", zeiden ze. "Wat prachtig."
"Dit zijn ze", ging er door mij heen. "Dit worden mijn nieuwe mensen."
Bij een volgende gelegenheid stel ik u graag voor aan mijn nieuwe mensen.