Meilandjes
De keren dat ik op jaarbasis naar RTL Boulevard kijk, zijn op de vingers van één hand te tellen. Nu was er reden toe. De enige man aan de desk die ik niet kende, nam het woord. Hij was blijkbaar expert op dit vlak, wekte in alles de indruk dat hij nog nooit voorbij Utrecht was geweest en sprak de nu al legendarische woorden: "Het stadje is in rep en roer!"
Hij had het over Hengelo, onze Hengelo. Ik besloot de proef op de som te nemen en een avondwandeling door ons 'stadje' te maken. Buiten was het donker. Een man liet zijn hond uit, ik zei hem goedendag, er reed een auto langs en er kwam iemand haastig uit de supermarkt gelopen. Veel meer rep en roer was er hier niet te ontdekken. Het was vooral een doodgewone woensdagavond.
Ondertussen waren er wel twee cameraploegen op weg naar de dorpskroeg. Niet om de verrichtingen van de lokale darters en biljarters te aanschouwen. Nee, ze kwamen met de vraag of de mannen het al gehoord hadden, wat ze ervan vonden en of ze hier ook van wijn hielden. Eén van de darters gaf in de microfoon voor een draaiende camera zijn visie op het geheel: "Bieren, bieren, bieren."
Het was het slotstuk van een woensdag waarop een mediastorm over ons dorp raasde. Die storm had weliswaar geen naam, maar liet wel degelijk sporen na en waaide ook donderdag nog stevig door. Zo stond de website van een landelijke krant vol met bekende dorpskoppen, kregen wijngaarden in de omgeving pers op bezoek en vertelde één van de barmannen van het plaatselijke eetcafé op de landelijke televisie over de samenstelling van de wijnkaart.
De hoofdrolspelers in dit alles waren in geen velden of wegen te bekennen, want de Meilandjes zitten voorlopig nog in Frankrijk. Wellicht komen ze eind dit jaar naar Hengelo. Buurt maken zullen ze ongetwijfeld met liefde doen. Een voorstelrondje is niet nodig, want ook de enkeling die alles rondom deze familie tot op heden was ontgaan – 'Meiland? Nooit van gehoord.' – is er nu van op de hoogte.
Op de sociale media regent het ondertussen meningen over de komst van Martien, Erica, Maxime en Claire naar de Achterhoek. De één vindt het verschrikkelijk en zit er niet op te wachten. De ander gunt ze het woongeluk in onze prachtregio of kijkt ernaar uit om te gaan 'wijnen'. Zelf kan ik me het best vinden in de meest nuchtere reactie van allemaal: "Laat maar komen. Ze zijn van harte welkom."
Ons 'stadje' stond in ieder geval voor even prominent op de kaart en daar kan de komst van deze familie in de toekomst zomaar eens een vervolg aan geven. Voor nu is iedereen weer overgegaan tot de orde van de dag. De camera's zijn verdwenen. De storm is gaan liggen. Dat die storm weer gaat oplaaien, is zeker. De vraag is alleen wanneer.