2019
Ho, de karbonades! Dat moet ze ongeveer gedacht hebben. Op de valreep van 2019 hoorde ik dit geweldige verhaal. Een vrouw had haar vlees laten aanbranden doordat ze helemaal was opgegaan in de dorpsplaatjes. Verdwaald in een woud van stapels dubbelen en lijstjes met nummers van nog ontbrekende parels. Het eten vergeten.
Ik kon het me helemaal voorstellen. Ook ik zag de afgelopen weken talloze lijstjes voorbijkomen. Ik had de eer om bij een mevrouw een paar straten verderop haar allerlaatste plaatje te mogen bezorgen. Ze ontving het als een godsgeschenk. Ik voelde me net Gaston van de Postcode Loterij. Geen geldprijs, wel een vol boek. Dat was goud waard.
Als we van 2019 een plaatjesboek zouden maken, dan zou de eikenprocessierups z'n uiterste best doen om daarin een prominente plek te bemachtigen. Misschien helpt het als we een hoofdstuk afzetten met rood-wit lint. Of we bellen een Duits bedrijf met een provisorisch vrachtwagentje met de vraag of ze er een stuk uit kunnen komen scheuren.
Dat ze maar van de trekkers afblijven, want de boeren mogen in dit jaarboek niet ontbreken. Zij trokken geregeld weg uit de regio om elders te protesteren. Het leverde bijzondere taferelen op. Zo moet in Wichmond het hele dorp vol hebben gestaan, midden in de nacht met koffie en krentenbrood, saamhorigheid in z'n puurste vorm.
Over brood gesproken: de Keijenborgse bakkerij Sloot krijgt ook een plaatje in het boek. Honderd jaar, wat een prestatie! Ons Huis in Hengelo vierde dan weer het vijftigjarig bestaan en de Hengelose badmintonclub bestond veertig jaar. Boh Foi Toch is bijna dertig jaar oud, maar krijgt nu al een plaatje vanwege de muziek die dit jaar op Spotify kwam.
Muziek klonk er voor het laatst op het Hengels Dweilfestival, dat na twaalf edities is opgehouden te bestaan. Gelukkig zijn er ook genoeg vernieuwingen in het boek te plakken. De LEF-store kreeg een plekje in de Spalstraat. Pax kreeg een pannaveld. En waar de ene snackbar volledig vernieuwde, ging de ander over in nieuwe handen.
Daarmee is het boek nog niet compleet, want ondertussen schreef meneer Van Rijn (96) over zijn leven op De Bleijke en nam tandarts Donker afscheid. Een koninklijke onderscheiding kwam er voor 'tante Riet' uit Keijenborg én voor haar dorpsgenoot Bert Jansen van toerclub Keiaosers.
Diezelfde toerclub viel in oktober even stil, net als alles en iedereen in en rondom Hengelo. Het boek van 2019 kent een inktzwarte bladzijde. Al zouden Ab en Geke zeker ook een pagina hebben gewild om het leven te vieren. Om te proosten. Proost op 2020! Op een jaar vol gezondheid, vol geluk en vol met kracht voor iedereen die het nodig heeft.