Alice Rouwhorst, correspondent
De redactie kwam met het verzoek of ik iets over mezelf aan het papier wilde toevertrouwen en mijn mooiste moment van dit jaar voor het Contact met u wilde delen. Oké, dacht ik, wat ga ik vertellen dan? De popgroep Smokie wilde in 1977, toen was ik tien jaar, ook al weten wie Alice is.
Al tuinierend, hardlopend over de dijk naar Bronkhorst en sportend in de sportschool borrelden de zinnen omhoog en bedacht ik hoe en wat ik zou gaan schrijven. Eigenlijk weet u al best wat over mij nu u bovenstaande heeft gelezen. U weet nu hoe oud ik ben, dat ik van tuinieren en sporten houd en dat ik in de omgeving van Bronkhorst woon.
Wat specifieker: sinds maart hebben wij, mijn man, twee zonen en ik, na twintig jaar het dorp Baak verruild voor het leven in het buitengebied tussen Baak en Bronkhorst, trek ik regelmatig mijn sportschoenen aan om me al hardlopend in het zweet te werken of tijdens de les Body Attack.
Wat u ook al over mij weet, zonder dat u het misschien besefte, is dat ik graag schrijf. Berichten over allerhande zaken die staan te gebeuren of achteraf verslag doen van mooie, bijzondere, ontroerende, lieve en wat dies-meer-zij momenten in de bruisende en mooie Achterhoek, waar mijn wiegje in Mariënvelde stond… ik doe het graag!
Ik vind het leuk dat ik erbij mag zijn om het daarna zodanig toe te vertrouwen aan het papier dat u het herkent en zij die er niet bij waren het gevoel hebben erbij te zijn geweest. Het maakt mij blij als de betrokkenen tevreden zijn over het resultaat. Genieten doe ik ook van gesprekken aan de keukentafel bij mensen thuis in het Nederlands of in mijn moerstaal, het Achterhoeks, die ik daarna dan mag verwerken tot een leesbaar verhaal.
Vele mooie momenten, elk jaar weer. Ik hoop dat ik die nog lang aan u mag 'vertellen'. Wie weet ontmoet ik u ergens in het komend jaar.
Ik wens u al het goeds voor 2020! Groet, Alice Rouwhorst