Gedeelde heimwee bij Espace Enny
LAAG KEPPEL - Er zijn veel soorten verlangens. Die kunnen zich richten op personen, zoals verliefdheid, of op plaatsen, zoals in het geval van heimwee naar thuis. In andere talen zijn er verschillende woorden voor verlangens, die vaak onvertaalbaar blijken te zijn: het Welshe Hiraeth of het Portugese Saudade. Misschien moet je ook niet proberen ze te vertalen: je herkent ze als je ze voelt. Ook bij beeldende kunst schieten woorden vaak tekort. Op die manier kunnen kunst en emotie heel dichtbij komen, hoe onbestemd ze beiden soms ook lijken.
In de Laag-Keppelse galerie Espace Enny opent op 21 juli 'Gedeelde heimwee'. Deze expositie gaat niet alleen over plaatsen, maar ook over verledens en vooral over verlangens – naar het bekende en het onbekende. De deelnemende kunstenaars zijn Emmy Bergsma, Lynne Leegte, George Meertens en Niko de Wit. Zij geven vorm aan onbestemde en lastig duidbare verlangens. Die delen ze in hun kunst, met de toeschouwers, die hopelijk ook beelden kunnen vinden voor wat zich zo moeilijk laat vatten.
De opening is om 15.00 uur en wordt verricht door Enny Verhey en door Simon Angel, cultureel diplomaat beeldende kunst. Ook is er een bijzondere poëtische noot.
Emmy Bergsma
Emmy Bergsma (1960) tekent: zowel werk van monumentaal formaat, als intiem, klein werk. De grens met ruimtelijk werk wordt vaak opgezocht. Ze laat zich inspireren door de plantenwereld, en door de relatie tussen mens en flora. (On)kruid dat alle kanten op groeit fascineert haar, maar ook tuinen waarin de mens ingrijpt in de natuur. Een ander centraal thema in haar kunst is het verleden: haar familiegeschiedenis en de herinneringen aan thuisland Indonesië, dat haar familie ooit moest verlaten.
Lynne Leegte
De kunst van Lynne Leegte (1965) ziet zichzelf als een beeldhouwer, ook in haar installatiekunst en fotografie. Constanten daarin zijn de rol voor tactiliteit, textuur, fragiliteit en de belangrijke rol van het licht. Centrale thema's zijn de dood en vergankelijkheid, maar ook troost. Haar foto's zijn vaak bijna schilderachtig en tonen mysterieuze landschappen en decors. Wat zou hier op het punt van gebeuren staan, of is er juist al wat gebeurd? Materialen als olie en vitrage zet ze daarbij in als analoge beeldbewerkers.
George Meertens
George Meertens (1957) maakt dynamische abstracte kunst waarin je beweging kunt zien: duidelijke sporen van de penseelstreken bijvoorbeeld, of hoe de verf toe is gevoegd of juist weggehaald. Laag voor laag bouwt hij zijn schilderijen op, via bewuste én onbewuste acties. Zijn werk is niet alleen met de abstracte traditie in verband gebracht, maar ook met de mystiek, én met het louteringsproces. Zelf schreef hij over zijn werk dat hij verlangt naar een 'persoonlijk beeld, een passend beeld. Een beeld van het onwaarschijnlijke.'
Niko de Wit
De sculpturen van Niko de Wit (1948) beginnen met een moment van verrassing. Al werkende draait hij vormen om, vervormt hij ze, of laat hij ze op elkaar botsen. Zo ontstaan situaties en beelden die hij zelf ook niet had voorzien. Er zit altijd een subtiele aanpassing of vervorming in die misschien niet direct opvalt, maar de sculptuur wel degelijk onder spanning zet. Over zijn werk is treffend opgemerkt: 'Wie om zijn beelden heen loopt, ondergaat de merkwaardige sensatie vanuit elke hoek een ander beeld te zien.'