Shana van der Vlist
Motorcrosser - 19 jaar - Afkomstig uit Apeldoorn
Op driejarige leeftijd reed ik mijn eerste rondjes al op een quad, een motor met vier wielen. Mijn vader en broer crossten toen al en dat is ook de reden dat ik in aanraking ben gekomen met motorcross. Van kleins af aan was ik al superfanatiek, het duurde dan ook niet lang totdat ik mijn eigen eerste motor kreeg: een PW50cc. Ik was vijf toen ik ermee ging rijden en mijn vader had het gas zo afgesteld, dat de motor niet op zijn hardst kon. Ik stopte bij hem en zei: "Pap, hij doet het niet!" Bang was ik dus niet. Ik reed lekker rondjes, en toen mijn broer rond 2006 bij de KNMV motorbond wedstrijden ging rijden, deed ik mee bij de 50cc. Vanaf dat moment heb ik elk jaar bij de KNMV gereden. Ik streed voor wat ik waard was tussen de jongens en dat heeft mij als rijder zeker sterker gemaakt! Meerdere malen eindigde ik in de top 15 van Nederland.
Vanaf 2013 reed ik steeds meer in het buitenland. Van het Europees kampioenschap Honda 150cc heb ik veel geleerd en ervaring opgedaan voor de toekomst. Ik kon kennismaken met de banen, hoe deze werden geprepareerd en hoe verder alles in zijn werk ging. Mijn echte 'kinderdroom' kwam dan eindelijk in 2015 uit: ik was 15 en mocht deelnemen aan het WK voor dames. De 85cc ruilde ik in voor de 125cc, wat een grote stap was. Een grote zware motor is met mijn 1,56m natuurlijk wel even wennen. In de winter trainde ik hard om zo goed mogelijk aan de start te komen. De eerste twee wedstrijden miste ik, die waren in Qatar en Thailand. Mijn eerste WK-wedstrijd was in Engeland, Matterly Basin. In dat jaar eindigde ik als 21e van de wereld.
Omdat ik nog niet sterk genoeg was voor een 250cc, heb ik in 2016 nog een jaar 125cc gereden. Dat ging al beter dan het jaar ervoor en dat seizoen kon ik alle wedstrijden rijden. Mijn doel was om in de top 10 van het WK dames te eindigen, en dat lukte me met een 8e plaats!
In 2017 was het dan wel zover: ik maakte de overstap naar de 250cc 4-takt. Ik had best veel moeite om te wennen aan de 4-takt en het gewicht van de motor. Toch eindigde ik de eerste WK-wedstrijd in Indonesië op een onverwachte maar supermooie 3e plaats. Toen het rijden echt goed ging, kwam ik helaas – kort voor de laatste twee WK-wedstrijden - hard ten val tijdens een wedstrijd in Heerde. Daardoor miste ik twee van de zes wedstrijden en eindigde ik op een 10e plaats in het WK. In het EK dames eindigde ik dat jaar op een 6e plaats.
Ik had de smaak te pakken en reed in 2018 wederom het EK en WK dames. Na de eerste twee wedstrijden aan de leiding te hebben gestaan, eindigde ik na wat pech in de derde wedstrijd uiteindelijk als 2e in het EK. Mijn kans om de schade goed te maken en de titel te pakken tijdens de finalewedstrijd in Markelo ging in rook op toen deze wedstrijd afgelast werd. In het WK eindigde ik op een mooie 7e plaats.
Natuurlijk plannen we weer voor het komende jaar. In maart begint het seizoen in Valkenswaard, maar eerst ga ik in de winter nog twee weken naar Spanje om te trainen. Ik bereid me voor om er weer het beste van te maken en alle EK- en WK-wedstrijden te rijden!