'Als ik honderd word, ga ik op de tafel dansen'
Honderdjarige viert feest met de familie
HENGELO/ZELHEM – "Als ik honderd word, ga ik op de tafel dansen." Dat zei mevrouw Joke Batterink-Buunk op haar 99ste verjaardag toen zij op de tafel stond - een omgekeerde welteverstaan - tijdens de dagbesteding in haar toenmalige woonstede De Zonnekamp in Zelhem. De foto ervan prijkt op de verjaardagskaart die zij deze week voor haar honderdste verjaardag ontving.
Door Liesbeth Spaansen
Helaas kon het dansen op deze bijzondere verjaardag niet doorgaan. Mevrouw Batterink is gezond, maar loopt slecht en woont sinds een halfjaar in De Bleijke in Hengelo. Zij vond het niet vervelend om weer te verhuizen. "Ik ben al elf keer verhuisd. Het is fijn hier. Ik wilde al eerder naar De Bleijke maar daar was ik toen nog te goed voor," vertelt ze. "Eerst is alles vreemd, maar dat wennen gaat toch gauw. Ik ga graag naar beneden, dan spreek je mensen. Ik eet altijd aan tafel tien."
Haar jongste dochter Henriëtte woont in Hengelo, bijna om de hoek. "Ik kom elke dag even in en uit en doe de was. Zolang ze kan, moet ze van alles blijven doen." Ze ging ook mee naar de dierentuin om de panda's te bekijken. Als bewijs laat ze een grote foto van de jarige zien.
Joke Buunk werd op 23 oktober 1918 geboren in Scherpenzeel, net na de eerste wereldoorlog, maar beleefde in Drenthe haar schooljaren. Lefert Batterink was haar buurjongen. Toen Joke met haar ouders terugging naar Zelhem fietste Lefert haar achterna. Na hun trouwen woonden zij in Doetinchem, in een huis dat Lefert zelf bouwde. Zij gingen terug naar Zelhem, omdat de vader van Joke dat graag wilde. "De slimste tijd was de oorlog in Zelhem. Al die vliegtuigen. Het was net of ze zo op ons af kwamen." Gevonden vliegtuigonderdelen zijn in een klein museum in Hengelo ondergebracht. Joke bezocht het een aantal jaar geleden en sprak daar met een piloot van een gevonden vliegtuig.
Na het overlijden van Lefert, kwam Joke bij oudste dochter Roelie in Zelhem in te wonen. Later verhuisde ze naar De Zonnekamp. Daar kwam ze echter te vallen en brak haar heup, waarna een lange revalidatie volgde. Koken deed ze toen niet meer, maar tot haar 94ste jaar heeft ze nog wel gefietst.
De rollator stond jarenlang als plantentafeltje in de kamer. "Dat is voor oude mensen," vond mevrouw Batterink. Zij voelt zich nog jong, lost met gemak moeilijke cryptogrammen op en verslindt nog steeds pittige puzzelboekjes. Want, vindt ze: "Je moet wel bij de tijd blijven." Tot op de dag van vandaag borduurt ze. "Ik ging altijd naar de handwerkclub." Haar borduurwerk is het fijnste van het fijnste. "Zelfs de achterkant is mooi om te zien," lacht Roelie. Zoon Leo maakt ook fijn werk: foto's van zijn zussen in kleine steentjes, Diamond Painting.
Zondag 21 oktober werd haar eeuwfeest in Partycentrum Langeler gevierd met alle drie kinderen en hun echtgenoten, zeven klein- en zeven achterkleinkinderen en op de dag zelf, de 23ste, stonden bezoekers in de rij om haar te feliciteren. Zij mochten onder de boog door die rond haar deur werd gemaakt. Overal stonden bloemen, met op de kast vele kaarten en de brieven die zij mocht ontvangen van Koning Willem-Alexander en de plaatsvervangend Commissaris van de Koning Jan Markink. André Endeman, bestuurder van Markenheem feliciteerde haar met bloemen. Van de gemeente Bronckhorst stond er een fraaie orchidee en locoburgemeester en wethouder Evert Blaauw kwam haar persoonlijk feliciteren.
Het werd een gezellig onderonsje met de jarige, die met een ondeugende sprankeling in de ogen het gesprek leidde. "Nu nog een polonaise beneden," lacht locoburgemeester Blaauw. Hij nam afscheid met: "Ik wens u een hele fijne dag. Geniet ervan en tot volgend jaar."