Kant
We begonnen in Zutphen, 'alle eendjes' en 'helikopter, mag ik met je mee omhoog'. Een half uurtje rond deinen op je ruggetje met mijn hand als hoofdkussen en ongecontroleerd spetteren met het wateroppervlak als trommel. Onderwater van de juf naar mij vond je eenmaal boven nooit zo'n goed idee. "Wat zal ze slapen", zeiden de andere moeders na je eerste keer. Maar in plaats van slaap kreeg je diarree.
Daarna volgde Zelhem, met de mini-glijbanen die toen nog mega leken. Het pierenbadje met water zo warm als verse urine en de talloze emmertjes en gieters die je euforisch bemachtigde. Je zwemluier pompte zich langzaam vol met chloor en op vermoeide dagen werd je mondje daarbij in hetzelfde tempo een beetje blauw. Je grote zus stapte rond ons heen met bandjes om, ze sprong steeds dapper van het randje in het andere bad en klom dan trots en log weer op de kant.
Jullie kregen bultjes op gekke plekjes en rode ogen als bewijs van dat we weer geweest waren. Bij het wisselen van bad naar bad was ik van ons drieën het meest verkleumd, om over het wachten bij de grote glijbaan maar te zwijgen. Bij de landing poogde ik jullie boven water te houden wat me niet al te vaak is gelukt. Het was niet erg, "nog een keer" klonk altijd na de hoest.
Na Zelhem ontdekten we Doetinchem; het revalidatie-bad bood uitkomst na korte nachten en lange weken, tot jullie weer naar de glijbaan wilden natuurlijk. Langzaamaan kon ik steeds vaker klappertandend aan het einde blijven wachten, om bij aankomst net zo blij te kijken als jullie deden; jullie omdat je geweest was, ik omdat ik niet hoefde. In Groenlo bleken ze er trouwens eentje te hebben waar je met een band vanaf moet, deze kwam overigens vaak eerder dan jullie aan.
Ergens gaandeweg onze zwemloopbaan heb ik je zus die tip gegeven over je zwembroekje voor snelheid naar benee, maar alleen als er niemand achter haar stond te wachten. Eerst droeg zij dat roze broekje met op haar billen die gele eend, daarna jij. Er kwamen badpakjes voorbij zo wit als jullie waren en je zus droeg een tijdlang stoer alleen van onderen van die grote jongensbroeken. Duizenden handstanden heb ik van professioneel commentaar voorzien en honderden duiken met een duim beloond. We ontdekten dat een invlecht goed was tegen klitten en een onesie fijn na het douchen. En oh ja, dat je je haren ook kunt drogen met een handen-föhn.
Van de zomer zette ik je zus voor het eerst in Hengelo af met een vriendje, ze heeft het die dag solistisch langer volgehouden dan wij ooit samen deden. En vandaag, vandaag zat ik met mijn kleren aan in een diepe witte stoel van plastic, ik had niet eens voor de zekerheid een badpak bij me. Over mijn laptop hing jouw handdoek als schild, bestand tegen spetterend plezier en druipende kinderen. En op mijn scherm dit stukje tekst:
Hoge kreten, geur van chloor, dopje in mijn rechteroor. Blote voeten, korte mouwen en heel van het uitzicht houwen. In een heel nieuw tijdperk aanbelandt; mama mag nu langs de kant.