Op reis
Wat een reis. Alles heb ik gezien, van plekken uit mijn jeugd tot onbekende oorden. Gloeiend zonnig en ijskoud klam, maar altijd 38-plus. Het was zowel praktisch als dromerig, de Ikea in Utrecht deed ik aan en daarna vloog ik bergaf in Zuid-Afrika. Vrienden heb ik gemaakt en opnieuw terug gezien, op prehistorische beesten gereden en daarna een kinderboerderij bezocht. En telkens, telkens was ik enkel gekleed in onderbroek en hemd of korte mouwen.
Wat een wereldreis. En dat allemaal in een week. Vanuit mijn bed.
De container stond sinds maandag aan de weg verankerd en ik heb zoveel woorden gelegd in Wordfeud dat ze me waarschijnlijk abonnementsgeld zullen gaan vragen. Eelt op mijn vingers van het swipen en gaten in het plafond van het staren. Ik versleet dermate veel dekbedhoezen dat ik momenteel een kinderexemplaar beslaap. En toen ik op vrijdag toch even meeging de klas in omdat het kijkochtend was, hing ik als een verveelde puber (bleek en met vitaminetekort) over de tafeltjes van mijn dochters. Niet in staat mijn hoofd, dan wel de vrolijke uitleg bij rekenopdrachten te dragen.
De laatste keer dat ik echt uit de running was moet zo'n kleine vier jaar geleden zijn geweest en ook kon ik me niet meer goed herinneren hoe onhandig dat was. Dat je op een krukje de broodtrommels vult en op excursie gaat van bed naar wc, met als grootste attractie de trap.
Zojuist heb ik overigens twee bollen van papier-maché geverfd en nu bevind ik mij opnieuw in een tropisch regenwoud. Wat een luxe zo te kunnen reizen, denkt u allicht. Dat klopt, het is alleen wel een tikje onhandig als je doorlopend hoest in het wildpark. Het verstoord niet alleen het paarseizoen maar ook het humeur van de inwoners, alhoewel die twee wel met elkaar in verband zullen staan.
Ook volg ik de reisleiding niet altijd even gehoorzaam. Mijn benen nemen als vanzelf een andere route, maar op zeer onverwachte momenten weigeren ze dan weer. Bijvoorbeeld als ik op de bovenste verdieping van een onbekend winkelcentrum ben – dat over 15 seconden sluit, want dat geeft de aftelklok boven de draaideur aan – en ze me niet naar de uitgang willen brengen. (Wat trouwens wel heel flauw was, was dat bij mijn volgende bezoek de roltrappen zich steeds vermenigvuldigden wanneer ik bijna bij de uitgang kwam. Daar kom ik dus ook niet meer.)
Tegen het schrijven van dit stuk zag mijn reisplanner al de hele week op, maar ik moet zeggen dat het al met al een logisch en waarachtig verslag geworden is. Dus ik weet niet of u de vakantie al geboekt heeft, maar voor tips kunt u bij mij terecht. In elk geval is het zoals bij elke reis, het is leuk en avontuurlijk. Overweldigend en nieuw, maar aan het einde van de trip ben je toch vooral uitgeput en heb je gekke kwaaltjes opgepikt. En oh ja, een jetlag. Ik ga weer even naar bed. Ben benieuwd waar ik ben als ik wakker word.