Echtpaar Geurts-van Hagen viert 60-jarig huwelijk
DREMPT - Het echtpaar Geurts-van Hagen uit Drempt vierde zondag 20 augustus feest. Samen met familie, vrienden en de buurt stonden zij in De IJsselhoeve stil bij hun 60-jarig huwelijk.
Door Eric Klop
Hendrik Geurts en Annie van Hagen, beide geboren en getogen in Drempt, gaven elkaar op 22 augustus 1957 het ja-woord. "Een onvergetelijke dag", zeggen ze. 's Ochtends de huwelijksvoltrekking, 's middags gezelligheid thuis met accordeonmuziek door een oom van de bruid en 's avonds groot feest in zaal Winterink. Zij was 23, hij een jaartje ouder. Hun huwelijk had behalve de liefde, in de kiem gelegd op het schoolplein en tot bloei gekomen op de dansvloer, bovendien te maken met een woning die zij 'op het dorp' konden krijgen via de kerk. Het kersverse echtpaar Geurts woonde er vier jaar.
Totdat het boerenbedrijf aan de Hulzevoortseweg, waar Hendrik als knecht hand- en spandiensten deed, ermee stopte. "Of het pand niets voor ons was", weet Hendrik zich nog goed te herinneren. "Nou en of! Het stond schuin tegenover mijn geboortehuis. Maar ja, hoe konden we dat betalen? Via de Coöperatie lukte het. In 1961 verhuisden we. En we kregen er een melkkoe bij!"
Hoewel Hendrik en Annie Geurts er uiteindelijk een tweede koe en dertig mestvarkens rond hadden scharrelen, verdienden zij het dagelijks brood niet alleen met agrarische activiteiten. Zij gaf handwerkles op de lagere scholen in Vierakker en Drempt en hij was jarenlang werkzaam bij een mengvoederbedrijf in Doesburg. "En 's avonds beunde ik er wat bij voor een schildersbedrijf. Dan lag ik pas tegen twaalven in bed. Ja, dat waren lange dagen. Werken, werken, werken…, dat was wat de klok sloeg. Maar ik heb het altijd met plezier gedaan. Vroeger was het ook leuker. Mensen zeiden elkaar op straat nog goeiedag. Als je iemands glas per ongeluk omstootte, bood je excuses aan en was het afgedaan. Nu moet je uitkijken dat je de rest van de inhoud niet in het gezicht gegooid krijgt."
Hun huis en haard bevindt zich nog steeds op het perceel dat zij in 1961 op de kop tikten. Annie: "Twaalf jaar geleden vroeg onze zoon André wat wij met het huis wilden doen. Hij wilde hier op den duur wel wonen. Daar gingen we mee akkoord, mits hij er een stuk aan vast zou bouwen. Zo geschiedde. Nu wonen we in de aanbouw, maar dus nog steeds op onze vertrouwde plek. Met zoon, schoondochter en twee kleinkinderen van 8 en 12 jaar letterlijk om de hoek. En een paar pony's en schapen in de wei." "Hier wil je toch nooit weg?", vult Hendrik aan. "De rust hier. En kijk eens naar dat uitzicht!".
De bruid vermaakt zich met puzzelen, televisieprogramma's als Binnenstebuiten en het dagelijks op orde houden van de tuin. "Ik deed altijd het spitwerk", vertelt de bruidegom. Tot hij eerder deze maand te kampen kreeg met een ernstige ontsteking bij het oog. Met als gevolg een bloedvergiftiging waardoor zijn nieren niet meer werkten en het hart nog maar voor vijftien procent functioneerde. "Toen de dokter kwam en zei dat ik direct naar het ziekenhuis in Zutphen moest, beet ik 'm toe of ie gek was geworden. De opname heeft echter mijn leven gered. Ik moet het nu wel wat kalmer aan doen, wil nog een tijdje door met Annie. Trouwens, vanochtend kregen we een mooie kaart van de ziekenhuisafdeling voor ons 60-jarig huwelijk. Aardig hè?".