Steffan Jolink stopt als uitbater Wolfershuus
WOLFERSVEEN - "Het was een moeilijke, maar uiteindelijk ook eigenlijk een gemakkelijke beslissing om te stoppen als uitbater van 't Wolfershuus", valt Steffan Jolink met de deur in huis, nog voor het gesprek op gang komt. "Moeilijk, omdat 't Wolfershuus een functie heeft in de buurtgemeenschap 't Wolfersveen, Ik woon er met m'n gezin en maak deel uit van die gemeenschap. Veel mensen zullen zich hebben afgevraagd hoe het verder moet, want er is nog geen 'opvolger' gevonden. En als er eind dit jaar nog niemand gevonden is, gaat de deur op slot en lever ik de sleutel in bij eigenaar Arnold Jansen."
Door Jan Knoef
Toch vond Steffan de beslissing ook weer niet moeilijk. "Toen ik elf jaar geleden het stokje overnam van Gert Susebeek, had ik een heerlijke uitdaging. De ontwikkelingen hadden stilgestaan, doordat Gert ouder werd en geen opvolger had. Daardoor was het café en de zaal zoals het al jaren was. Jong en ambitieus kon ik aan de slag. Ondanks de economische crisis en tot vier maal toe een geheel of gedeeltelijke afsluiting van de Ruurloseweg, lukte het met hard werken om het hoofd boven water te houden en 't Wolfershuus naar een hoger level te tillen."
Er werd een Quadbaan aangelegd, groepsactiviteiten opgezet en evenementen als 'Weidepop' en de 'Dorpskwis' zagen het daglicht. Ook op gebied van eten en drinken werd druk aan de weg getimmerd zoals de Paas- en Kerstbrunch die druk worden bezocht. Verder werd het 'Paasvuur' leven ingeblazen, terwijl daarnaast het pand grondig onder handen genomen werd om de uitstraling meer eigentijds te maken. In 2011 werd zelfs een cafetaria geopend. "Maar het was keihard werken en veel uren maken, want 't Wolfershuus heeft naast horeca ook de functie van een 'Buurthuus'. Activiteiten van de Buurtvereniging, toneel, zang, voetbal de hele week door. En in het weekeinde willen de voetballers 's morgens wel graag een kopje koffie voor ze naar een uitwedstrijd gaan. Dus je moet al vroeg aanwezig zijn. Horeca gaat (inclusief schoonmaak) vaak ook tot in de kleine uurtjes door. Werkweken van ruim tachtig uur waren eerder regel dan uitzondering."
Toch is het harde werken niet de belangrijkste reden om te stoppen met 't Wolfershuus. "Hoewel het wel z'n tol eist", aldus Steffan, "want ik doe het hoofdzakelijk alleen met mijn team, mijn vrouw werkt namelijk in de zorg en helpt vooral op de achtergrond mee. Je gezin komt te kort als je zo veel uren werkt, dus in de keuze speelt wel mee dat ik meer tijd voor mijn gezin wil hebben. De hoofdreden is echter dat ik creatief niet meer werd uitgedaagd. Ik ben nu 47 en kan nog best tien jaar zo doorgaan, maar ik ben bang dat ik dan in de situatie terecht kom van stilstand. Met andere woorden; als ik hier door ga, betekent 't Wolfershuus mijn eindstation en ik heb creatief nog veel te veel ideeën, die ik graag wil ontwikkelen." Steffan heeft nog wel overwogen om een aantal van die creatieve ideeën binnen 't Wolfershuus door te voeren, maar kwam tot de conclusie, dat het op die plek niet te realiseren was. "En ik moest, om toch een poging te wagen, iemand naast me hebben met wie ik de verantwoordelijkheid en de tijd kon delen en dat leek me niet reëel haalbaar."
Vastomlijnde plannen voor 2018 heeft Steffan (nog) niet. "Ik weet wat ik kan en dat er zeker een nieuwe uitdaging op mijn pad komt. Voorlopig is het ook nog niet zo ver, want tot het eind van het jaar gaan we vol gas door. En zelfs boekingen voor 2018 ga ik gewoon inplannen om het voor mijn opvolger gemakkelijker te maken om in te stappen. Daarbij zorg ik voor haalbare alternatieven voor het geval er niemand gevonden wordt." Tot slot is Steffan niet pessimistisch over de overnamemogelijkheden, want "de cijfers van de afgelopen jaren zijn goed en iemand met een hart voor horeca/buurthuis kan er een goede boterham verdienen."