Spullen die wachten op een nieuwe eigenaar. Foto: Alice Rouwhorst
Spullen die wachten op een nieuwe eigenaar. Foto: Alice Rouwhorst Foto:

Kijken, kijken en ook wel kopen

BAAK – Nog voor de klok van tien uur stormden de eerste bezoekers de Pleinmarkt op om doelgericht hun slag te slaan. Verzamelaars en koopjesjagers waren gewapend met een grote tas en een goed gevulde portemonnee met heel veel klein geld.

Door Alice Rouwhorst

Ieder jaar verbaasd de Baakse bevolking er zich over wat ze zelf allemaal weer inbrengen voor de jaarlijkse pleinmarkt. Ook dit jaar waren alle kramen weer tjokvol gevuld met speelgoed, spelletjes, boeken, tassen, kleding, sieraden, vazen, potten, serviesgoed, elektronica, rieten manden, heel veel glaswerk en nog veel meer. Het was zelfs zoveel dat een groot deel nog in dozen onder de kramen stond. Op het grasveld stonden de kleinmeubelen opgesteld en uiteraard was er ook de kraam met (groente) plantjes. Sommige zaken vonden snel een koper, andere spulletjes bleven wat langer liggen. Maar deze verdwenen toch nog het laatste uur in de speciale tas, die voor twee euro gekocht kon worden en tot de rand gevuld mocht worden. De grootste klandizie was anderhalf uur voor dit 'happy hour' wel geweest. Tijdens deze speciale laatste ronde beleefde het bezoekersaantal weer even een opleving. Na de klok van drie uur was de verkoop, waarvan de opbrengst voor het Martinushuus is, gedaan. Vele bezoekers waren een boel 'schatten' rijker en een enkeling misschien teleurgesteld omdat hij zijn verzameling niet echt kon uitbreiden met dat ene speciale blik, boek, vinyl of 'Coca-Cola item'. Voor de vele vrijwilligers, in de leeftijd van 10 tot 86 (!), begon nu het grote opruimen. Dat wat ze de dag ervoor met zorg gesorteerd en uitgestald hadden, werd nu weer opnieuw gesorteerd. Maar nu om te recyclen; plastic bij plastic, ijzerwaren bij elkaar, het papier allemaal op één hoop en al het overige restafval in een grote container. De 39ste (!) pleinmarkt was onder perfecte weersomstandigheden weer goed verlopen. De kramen werden afgebroken en opgehaald en rond de klok van vijf was alles opgeruimd en leek het alsof er die dag niks gebeurd was in het dorp. Alleen het kleine groepje vrijwilligers dat nog gezellig na zat te keuvelen, verraadde dat er iets te doen was geweest.