'Bevrijdingspop Achterhoek' een blijvertje
ACHTERHOEK - 'Benvenuti a Zutphen' staat er op een groot roze spandoek te lezen op de kerktoren van de Walburgkerk aan de eeuwenoude 's Gravenhof in Zutphen. Bedoeld voor het dan nog aanstaande circus van de Giro d'Italia dat het Hanzestadje aan zal doen. Oftewel 'Welkom in Zutphen', dat dan een dag roze kleurt, een paar minuten het centrum van de wielerwereld is.
Door Henri Walterbos
Hemelvaartsdag 2016, wanneer Bevrijdingsdag op dezelfde dag valt, kleurt Zutphen rood-wit-blauw, en wordt de vrijheid, in de breedste zin van het woord, gevierd. Niet alleen die van Zutphen, dat april 1945 werd bevrijd door de Frans-Canadezen, maar van de gehele Achterhoek, van heel Nederland. Het blijkt nog steeds broodnodig. Misschien wel meer dan ooit. Niet vreemd dat het geluid om te herdenken naarmate de jaren van Duitse bezetting verstrijken alleen maar toeneemt. Ook in de Achterhoek.
De vrijheid staat onder druk immers. En is muziek niet een prachtig middel om dit grote goed mee te vieren, uit te dragen, onszelf strijdbaar te maken tegen alle negatieve invloeden van buitenaf? Bovendien is muziek een bindmiddel. Met elkaar, met Achterhoekers onder elkaar deze dag, maar wie aan wil sluiten, wees welkom.
Zo vond ook Meindert Bussink, initiator van Behind the Corner, die gehoor vond bij de organisatie van het Zutphense festival 'Lokale Helden' om het bewuste festival te upgraden naar 'Bevrijdingspop Achterhoek', het bevrijdingsfestival van de Achterhoek. Iets dat de Achterhoek nog niet kende. Een schot in de roos.
Vrijheid blijheid
De vrijheid is op alle mogelijke manieren voelbaar en zichtbaar, tenminste als je het wilt zien. Het is immers niet vanzelfsprekend anno 2016. Volop vrijheid blijheid onder de torenspits. Kleine kinderen rennen over het terrein, een baby slaapt rustig door in de kinderwagen, moeders staan voorzichtig te swingen, vaders pakken hun eerste biertje. Geitenwollensokkenrockers, kakmadammetjes, alles door elkaar heen, en iedereen blij. Kunstenaarsduo Gerrit en Karl portretteert voor hun smoelenmuur een man die relaxt aan zijn ijsje zit te likken, kleine kinderen worden geschminkt en de damp slaat uit de grote barbecue; ribs, pulled porks en Texas style burgers. Goede kost voor de festivalganger.
Op de achtergrond dampende kost van openingsact Cynbel op het 'Rabopodium', met hun mix van indiepop en stadionrock, duidelijk beïnvloed door U2. De band zet een fantastische set neer, met leadzanger/drummer Timon Hoitink in grootse vorm. De band heeft alles in zich om groot te worden, en Aalten - waar ze vandaan komen - en de Achterhoek, ver te ontstijgen.
Kensington eat your heart out! Na het slotakkoord staat Robin Yerah uit Zutphen al klaar op het 'Achterhoek Nieuwspodium', een podium voor singer-songwriters. Heel andere kost, maar toch sluit het aan. Een prima zet om te switchen van groot naar klein podium, van groots en meeslepend, naar klein en intiem soms, en weer terug. Zo ook met het degelijke Sugartoosh uit Lichtenvoorde met hun rauwe rock. Rocking in a free World, zoals Neil Young al zong. Gaandeweg het festival stroomt het terrein steeds voller. Meindert Bussink kijkt tevreden toe. Zowel als organisator als de helft van het duo Bram en Meindert midden op de middag en in de slotact, de formatie Hooked, met tal van Achterhoekse rockkanonnen.
Het beste wat de Achterhoek te bieden heeft komt voorbij op Bevrijdingspop, in een volledig Achterhoekse line-up. "Dat is een vereiste voor dit festival. Al zit er maar één Achterhoeker in, dat is al prima," begint Meindert Bussink. "En het mogen geen coverbandjes zijn. Alleen maar eigen werk. We hebben zo ontzettend veel goede bandjes en acts in de Achterhoek. Mensen vragen me wel eens of ik er niet een keer klaar mee ben. Nee hoor, er komen steeds weer nieuwe bandjes bij. Prachtig is dat."
Vol en gezellig
Bussink prijst zich na afloop gelukkig met enkel lovende geluiden, van zowel publiek, medewerkers als bands en acts. "Het heeft perfect uitgepakt eigenlijk. Precies zoals ik vooraf gehoopt had. De bandjes kregen goede reacties, en te gek vond ik het dat bij een excentrieke band als Donnerwetter het publiek helemaal uit zijn dak ging. Daarom heb ik ze maar een toegift laten spelen," is Bussink enthousiast.
"Het was een prachtige dag. Het weer werkte mee en de belangstelling was goed. Het was altijd vol en gezellig. Het was kleinschalig maar we dromen stiekem al over iets groter volgend jaar, al wil groter niet altijd beter betekenen. We gaan in ieder geval op deze voet verder," kijkt de ambassadeur van de Achterhoekse bandscène al met een schuin oog vooruit. Bevrijdingspop Achterhoek: een blijvertje!
