Het diamanten paar Bargeman - Wonnink samen met loco-burgemeester Arno Spekschoor. Foto: Alice Rouwhorst
Het diamanten paar Bargeman - Wonnink samen met loco-burgemeester Arno Spekschoor. Foto: Alice Rouwhorst Foto: Alice Rouwhorst

Echtpaar Bargeman-Wonnink 60 jaar een gelukkig stel

Vorden – De heer en mevrouw Bargeman delen lief en leed al zestig jaar. Dit vierden ze afgelopen woensdag met familie en vrienden. Ook loco-burgemeester Arno Spekschoor bezocht het paar en bracht de felicitaties namens de gemeente Bronckhorst over.

Door Alice Rouwhorst

Precies zestig jaar geleden gaven op twintigjarige leeftijd Mineke Wonnink en Herman Bargeman het ja-woord in het gemeentehuis in Vorden en ontvingen daarna de kerkelijke huwelijksinzegening. Als de heer en mevrouw Bargeman vierden zij daarna feest in het plaatselijke café 'de Zon'.
Afgelopen woensdag vierden ze in de middag dit heugelijke feit opnieuw, wederom in een plaatselijke gelegenheid, met een borrel en een diner met zo'n vijftig gasten, waaronder hun dochter Diny en schoonzoon Karli, kleindochter Sandra en haar man Pieter Willem en achterkleindochter Sophie. Vier generaties op één feest, een feit waar de echtelieden trots op zijn. 's Ochtends kwam loco-burgemeester Arno Spekschoor namens de gemeente het diamanten paar feliciteren. Onder het genot van koffie met gebak vertelde het feestelijk geklede echtpaar in een gemoedelijke sfeer in het dialect over hun lief en, zoals in elk mensenleven, helaas ook leed.

Korte verkeringstijd
"We moesten trouwen maar niet omdat ik zwanger was", zegt Mineke, "maar om in mijn ouderlijk huis te mogen wonen. De woning kwam namelijk vrij, omdat mijn vader hertrouwde en bij zijn tweede vrouw introk. We konden erin, maar alleen als getrouwd stel. Dat was in die tijd zo. Daarom hebben we maar kort verkering gehad en zijn we jong getrouwd." Twee jaar eerder was de vonk overgesprongen tussen de Vordense en de Veldhoeker op de Hengelose kermis. Veel waren zij niet samen, want zij moest thuis de huishouding doen, omdat haar moeder overleed en hij moest in dienst. "In de weekenden was hij er meer niet dan wel", zegt Mineke lachend. Op de vraag naar de reden antwoordt de jubilaris: "Ja, ik was te ondeugend hè, ik zat dan in de bajes!"


Lees verder op pagina 3