Zonde
Waarom eten mensen zoveel met Kerstmis? Waarom begint de dag met een halve stol met roomboter, 6 pistoletjes, 3 matses en 2 gepocheerde eieren?
Om vervolgens nog iets van een brunch weg te werken met soepen, ingedikte slaatjes met lagen mayonaise en ragout in bladerdeegpakketjes. En tussendoor kransjes uit de boom te snoepen en niet-al-te-lekkere-maar-we-doen-het-toch-maar bonbons uit het kerstpakket, daarna met een aperitiefje een zoutje weg te knagen om aansluitend plaats te nemen aan een overvolle tafel gevuld met vleesjes en stokbrood.
En dan (oh ja) bij de koffie nog dat likeurtje en de ook-al-niet-al-te-lekkere-maar-we-doen-het-toch-maar bonbons uit het kerstpakket van de ander. (En dat was dan pas dag 1). Waarom?
Want iedereen heeft achteraf spijt! Kan zich in bed de buik niet meer keren- en uit bed de kont niet. Wurmt zich op 'derde' kerstdag in sportbroek en op hometrainer, duf en met de advocaat nog in de benen- maar de spijt als drijfveer.
Het is vast niet ter nagedachtenis aan dat baby'tje dat ter wereld kwam in een stal waar werkelijk niets te eten was, bedacht ik mij. En ook bedacht ik mij een beeltenis waarop dat volwassenen geworden baby'tje nu eens wel aan een goed gedekte tafel zat, maar dat was dan ook meteen voor de- en Zijn laatste maal.
Hij die geboren werd om ons te verlossen van onze zonden, zo staat geschreven. Of overmatig eten ook een zonde is valt overigens te betwijfelen. Ja, we vinden het achteraf wel zonde. Dat wel. Gaan we daarom trouwens collectief tussen de maaltijden door wandelen? Om de calorieën-schade vast wat in te perken? Of is dat omdat we daar nu eenmaal gezamenlijk zo'n niet te bedwingen drang toe voelen?
Want waarom wandelt iedereen met Kerstmis? Geen zonde hoor dat wandelen, maar waarom? En waarom is die activiteit zo'n enorme tegenhanger van dat inactieve schransen? Goed, de moeder van Hij wiens feest dit uiteindelijk geworden is had die nacht ook een best eindje gewandeld. Terwijl ze al best op haar eindje liep. Maar wij stappen niet ter nagedachtenis aan die avond gezamenlijk met een chocomelk-slagroom-snor de bossen door hoor. En ja, van Hem kan ik me ook nog wel een tocht herinneren. Maar dat was - zoals bij dat uitgebreide maal - tevens zijn laatste en deze vond trouwens ook niet in december plaats. Maar wij stappen wel in die maand met de hele familie de kou in. Frisse- en stalen neuzen, blaren, spierpijn en (nog meer) honger kwekend.
Heb overigens zelf ook een blaar op mijn rechterhak, bedenk ik me nu. Omdat ik als een blije kleuter met de verkeerde schoenen de hei over rende. Het kan zijn dat u me gezien heeft, want u was er ook. En de weegschaal ligt voor het gemak even verstopt in de glimmende kartonnen doos die eerst mijn kerstpakket omvatte. U weet misschien wel wat ik gegeten heb, want ik kwam u nog tegen in de supermarkt. Ik ben namelijk geen engelenhaar beter- of slechter dan u. Het zou wellicht zelfs een zonde zijn als ik dat niet toe durfde te geven.
En ik ga morgenvroeg trouwens ook even sporten, heb namelijk gisteren net na de lunch nog een restje beef wellington (van dag 1) gegeten. Anders had ik het weg moeten gooien.
Toch zonde?