Reconstructiewerkzaamheden Paduakerk live te bekijken
Kranenburg - Het blijft een indrukwekkend gezicht, de bouwsteigers rond de Antonius van Paduakerk in Kranenburg. Als in juni het buitengedeelte van de uit de kluiten gewassen kerk klaar is, zijn er ruim driekwart jaar aannemers, bouwvakkers en leerlingen bezig geweest op en rond het Pierre Cuypers-monument.
Al heel wat geld is er in gepompt om het gebouw geschikt te maken als heiligenbeeldenmuseum; zo'n 2,1 miljoen euro. Een en ander is daarmee in de afgelopen jaren al gerealiseerd; een verwarming om de bezoekers binnen niet te laten verkleumen, een entree en de nodige sanitaire voorzieningen die een museum nodig hebben. De restauratiewerkzaamheden dit keer betreffen vooral de buitenkant van het gebouw; de leistenen dakpannetjes die vernieuwd moeten worden, het voeg- en metselwerk dat moet worden nagelopen en hersteld maar ook het glas in lood rosetraam en raamtraceringen.
In april als het heiligenbeeldenmuseum weer open gaat, is het mogelijk om een aantal bijzondere reconstructiewerkzaamheden binnenin de kerk live te komen bekijken. Het voor de architect Cuypers zo kenmerkende polychromeerwerk aan de kruisribben langs muren en plafonds krijgt weer een gezicht. Van de kleurrijke versiersels is vrijwel niets meer terug te vinden dus het zal opnieuw met verf moeten worden aangebracht. Bijzonder is dat bij deze werkzaamheden volop leerlingrestaurateurs betrokken worden om het hun theoretische kennis in de praktijk te kunnen brengen.
Hoe komt een miniscuul dorp als Kranenburg aan zo'n gigantische kerk? "Dat is een statuskwestie geweest", vertelt Wim Wensing van de stichting Oude Gelderse Kerken, de stichting die sinds 2009 de kerk in beheer heeft. "Het was de rijke familie van Dorth die Cupers opdracht gaf om een kerk te bouwen." Om deze statuskwestie te benadrukken wijst Wensing op het centrale glas in lood raam achter het koor waarop de drie van Dorths staan afgebeeld. Meer dan tien jaar heeft de architect -die ook het Rijksmuseum en het Centraal Station in Amsterdam realiseerde en als de belangrijkste Nederlandse architect van de negentiende eeuw gold- gewerkt aan het gebouw. Opdrachtgever Theodoor van Dorth mengde zich geregeld in de zaken en dat wilde nog wel eens botsen met de visie van Cuypers. Het leverde de nodige vertragingen bouwstops op en toen in 1867 de kerk eindelijk kon worden ingeweid, was er nog maar één Van Dorth in leven om de ceremonie bij te wonen.
De kerkelijke status is de Paduakerk al lang kwijt. Al sinds 1999 is de stichting Vrienden van de Kerk op de Kranenburg er actief maar sinds 2008 is de kerk pas officieel museum. Het heiligenbeeldenmuseum is behoorlijk uniek in zijn soort en eigenlijk zou het meer bezoekers moeten trekken dan de 6 à 7000 die er jaarlijks komen, zeker gezien de grote financiële imput die het gekregen heeft. "Wellicht is dat de volgende stap", vindt Wensing, "Want ook aan het interieur zal nog een en ander moeten worden gerestaureerd. Mogelijk dat we dan ook wat meer aandacht aan interactiviteit van het museum kunnen schenken. Daarvoor moeten we dan wel zoeken naar een nieuwe financiële impuls."
Bestuurslid Bart Overbeek van het Heiligenbeeldenmuseum is ondertussen samen met andere vrijwilligers een selectie aan het maken uit de collectie die de stichting geschonken heeft gekregen van de particulier Henk Ensink. "Duizenden voorwerpen die hij bij elkaar heeft verzameld. Beelden, relikwieën, altaartjes en andere devotionalia. We kunnen niet alles tentoonstellen maar maken een mooie selectie die bezoekers vanaf tweede paasdag kunnen zien." Sympatiek detail is dat bezoekers kunne ontdekken aan welke heilge hun voornaam is ontleend. De Paduakerk overigens is vernoemd naar Antonius, de heilige die je kunt aanroepen als je iets verloren bent.
www.heiligenbeeldenmuseum.nl