Hermans gaat vol voor WK-titel: ‘Plek 2 of 3 interesseert me niet’

HENGELO – Al seizoenenlang is Koen Hermans (27) één van de grote favorieten in het wereldkampioenschap zijspancross, maar nog nooit pakte hij die felbegeerde titel. Ruim een week voor de Grand Prix van Nederland – komende zondag in Heerde – treffen we hem thuis in Hengelo op een zeldzame vrije avond, na een werkdag als tegelzetter. 

Door Luuk Stam

Met een vloer is hij vandaag bezig geweest. Grote tegels, 120 bij 120 centimeter, flink sjouwen. Veertig uur in de week maakt hij bij het tegelzetbedrijf waar hij al jaren werkt. Op een gemiddelde doordeweekse dag is er dan ook niets dat doet vermoeden dat Koen Hermans één van de grote jongens is in de wereldtop van de zijspancross. Toch is de Hengeloër komende zondag in Heerde samen met zijn Belgische bakkenist Ben van den Boogaart (34) misschien wel de grootste kanshebber om de Grand Prix van Nederland te winnen. 

Daar op het crosscircuit aan de rand van de Veluwe vindt komend weekend de tweede ronde van het wereldkampioenschap van 2024 plaats. Na de eerste ronde, vorige maand in het Portugese Alqueidao, staat de combinatie Hermans/Van den Boogaart tweede in de tussenstand. Op het zand in Heerde pakte Hermans vorig jaar de overwinning in de Grand Prix aldaar, maar over een heel seizoen lukte het in het WK opnieuw niet. Is het dit jaar mogelijk om die wereldtitel wél te pakken? Zelf laat hij er geen twijfel over bestaan: “Mogelijk? Vorig jaar was het ook mogelijk, het jaar daarvoor óók. Voor mij is het eigenlijk al vijf jaar reëel geweest om wereldkampioen te worden.”

‘Voor mij is het eigenlijk al vijf jaar reëel geweest om wereldkampioen te worden’

Nieuw seizoen
Hermans liet dan ook meermaals zien de snelste van het veld te zijn, maar mechanische pech gooide vaak roet in het eten. Zo zorgden problemen met de elektronica ervoor dat de combinatie vorig jaar in de eerste Grand Prix-wedstrijden van het seizoen meerdere keren de finish niet haalde of achterin het veld eindigde. “Toen wist je na vier GP’s eigenlijk al: ik word geen wereldkampioen”, blikt Hermans terug. “En dan moet je er nog een stuk of zeven. Dat werkt dan ook demotiverend. Dan denk je al snel: laat maar een nieuw seizoen beginnen.”

Dat nieuwe seizoen is er nu. De frisse moed is volop aanwezig. Wat heet: Hermans blaakt van de energie. Dat is nodig ook, want naast de drukke crossweekenden en zijn fulltime baan, werkt hij ook nog eens volop mee om onder meer de vrachtwagen en het materiaal schoon te maken en de boel in te pakken voor de volgende weekenden. Daar is hij bijna elke avond druk mee, tussendoor is het dan vaak nog zoeken naar momenten om te trainen, minimaal twee keer in de week, op de fiets of bij zijn personal trainer: “Zo’n avond als nu, even boodschappen doen, samen met mijn vriendin eten maken, gezellig wat eten en zoals wij hier nu zo rustig zitten te praten, zo’n avond heb ik bijna nooit.”

Hermans in actie samen met zijn bakkenist Ben van den Boogaart tijdens de Grand Prix van Portugal, vorige maand. Foto: Stijn Vanoverbeke

Thuiswedstrijd
Het kan deze avond, anderhalve week voor de Grand Prix in Heerde, omdat er een weekend zonder cross wacht. De eerstvolgende wedstrijd is op Hemelvaartsdag die om het Open Nederlands Kampioenschap (ONK), waarin Hermans ook deelneemt. Die wedstrijd is eveneens in Heerde, op dezelfde baan als waar drie dagen later de Grand Prix wordt gereden. Het voelt een beetje als een thuiswedstrijd, voor de zijspancrossers die heel Europa doortrekken: “Dat het in de buurt is, maakt dat er veel familie en sponsoren komen kijken”, zegt Hermans. “Dat is leuk. En vorig jaar was Heerde voor ons zo’n weekend waarin alles op de plek viel. Dat we toen wonnen, maakt dat de verwachtingen nu hoog liggen.”

Druk voelt de Hengelose twintiger desondanks niet, ook niet om wereldkampioen te worden. Ook al omdat niemand dat liever wil dan hijzelf. Zijspanicoon Bart Notten was in het verleden zijn buurman, hij zette hem als jochie voor het eerst op een zijspan. Nu doet Hermans er alles aan om in de sport die hem zo lief is de allerbeste te worden: “Of ik tweede of derde word in het kampioenschap, dat interesseert me niet, want dan ben je gewoon één van de verliezers. Je bent pas een winnaar als je 1 bent.”

Klik
De problemen met het elektra lijken inmiddels opgelost. “Daar heb ik nu veel vertrouwen in, ik denk niet dat dit nog een keer mis zal gaan”, zegt Hermans, die ook met zijn bakkenist zeker niet mag klagen. De Belg Van den Boogaart pakte al vier keer de wereldtitel, met vier verschillende rijders. “In mijn ogen is Ben de beste bakkenist die er is”, zegt Hermans. “Hij is daarnaast ook echt een teammens, onze klik is heel goed. En hij wil zijn vijfde wereldtitel, wat dat betreft hebben we hetzelfde doel. Het is heel mooi om daar samen voor te gaan.”

In het internationale veld treft Hermans heel wat streekgenoten. Er is geen regio ter wereld die zoveel inbreng heeft in het wereldkampioenschap zijspancross als de Achterhoek. Ook Justin Keuben (27) uit Wehl had zich graag gemengd in de titelstrijd, maar hij brak bij de openingswedstrijd van het seizoen in Portugal zijn bovenbeen en is lange tijd uitgeschakeld. De Toldijkse broers Tim (19) en Sem (17) Leferink zijn eveneens een vaste waarde in het starveld, net als Sven Wisselink (24) uit Steenderen en Gert van Werven (38) uit Terborg.

Familie
De vele regionale inbreng is bijzonder, vindt ook Hermans, al treft hij in het wereldje waarin hij al zo lang meedraait sowieso louter bekenden. “De zijspancross is één grote familie”, klinkt het. “Iedereen kent elkaar, spreekt elkaar, helpt elkaar ook, al ben je concurrenten.” Het moet misschien ook wel, in een sport die vele malen kleiner is dan de motorcross op twee wielen. Dat Jeffrey Herlings naast zijn sport als tegelzetter zou werken, is welhaast ondenkbaar. Voor Hermans is de combinatie normaal. “Maar ergens is het bizar, ja. Soms ook wel frustrerend, dat ik denk van: het moet wel echt leuk blijven om dit vol te houden.”

‘Dat we vorig jaar in Heerde wonnen, maakt dat de verwachtingen nu hoog liggen’

Toch is stoppen voor Hermans op dit moment in zijn carrière zeker geen optie. “Want ik heb mijn doel nog niet behaald”, klinkt het stellig. “Ik heb een heel lange weg afgelegd, er heel veel voor gedaan, er heel veel voor gelaten. Dat wil ik niet opgeven. En mijn trainer zegt altijd: ‘De weg ernaartoe is mooier dan het behalen van het doel zelf.’ Hiervoor blijven gaan, geeft mij ook enorm veel energie. En uiteindelijk gaat het wel om een wereldkampioenschap, dat is niet iets dat je even plant. Of die grote beloning ooit komt, dat gaan we zien.”