Afbeelding

Bed & Breakfast

Opinie

Het scharnier van één van de deuren op de slaapkamer kraakte. Het was een kleinigheidje, dat zei de man er direct bij. Hij en zijn vrouw hadden er ook echt naar moeten zoeken, naar zo’n puntje van kritiek. Maar dat was nou eenmaal het idee van dit programma, dat je de eigenaren van de Bed & Breakfast waar je logeerde ook iets meegaf om hun trots nóg verder te kunnen ontwikkelen. Het kritiekpuntje speelde ook niet continu op. Het was enkel het moment dat de luchtcirculatie ervoor zorgde dat die deur een minimale beweging maakte, dan hoorde je het. Zo van: ‘Krrrk, krrrk, krrrk.’ En nog iets: zij vond de dekbedden wel erg geel. 

Dat laatste hoorde alleen de tv-kijker. De kleur van de yellow cabs – de gele taxi’s – paste dan wel weer goed bij het thema New York, want in dat thema hadden Hengeloërs Harold en Kees één van hun twee B&B-kamers gegoten. Thema in de andere kamer was Schiermonnikoog, eveneens een favoriete vakantiebestemming van het stel. Ter decoratie stonden er flessen met schelpen en strandzand – écht van het eiland! – in de vensterbank. En zelfs het bootticket als bewijs dat de mannen er daadwerkelijk geweest waren. Een stukje Schiermonnikoog in de Hengelose Kastanjelaan, op nog geen steenworp afstand van New York. Prachtig. 

Heel Nederland kon ervan meegenieten, want Harold en Kees waren met hun B&B te zien in het programma Bed & Breakfast van Omroep Max. Eindelijk, want de uitzending had door omstandigheden die geheel buiten het stel omgingen flink vertraging opgelopen. De opnames moesten zelfs geheel overnieuw. Anderhalf jaar geleden zat ik al bij ze aan de keukentafel om in het kader van de eerst geplande uitzending een verhaal op te tekenen. Er mocht echter niks vooraf in de krant. Omroep Max noemde in de uitzending ook niet de naam van de B&B. Dat ‘Hengelo Gelderland’ één keer werd genoemd, mocht al een wonder heten.

In het dorp was het allang geen geheim meer. Velen hadden de cameraploeg zien lopen of waren deel geweest van de opnames. Harold en Kees wilden het dorp laten zien als een plek waar iedereen welkom is. Nu was afvalprikken niet een heel sprankelende activiteit, maar het verhaal erachter en de samenwerking met mensen met een beperking kon op veel sympathie rekenen. De vredesvlam kwam in beeld en een dorpsbewoner meldde trots op Facebook dat ook zijn huis de nationale televisie had gehaald. Iedereen blij!

Nog even nagevraagd of er iets is gedaan aan het krakende deurscharnier. Direct! Smeermiddel WD40 had wonderen verricht. De eerstvolgende gast - die de uitzending uiteraard had bekeken - had de betreffende deur bij binnenkomst meteen gecheckt. Hij had vastgesteld dat er van ‘Krrrk, krrrk, krrrk’ geen sprake meer was. Dat was snel gefikst! Ook zijn vrouw was zeer tevreden geweest over New York. Wel vergeten te vragen wat zij van gele dekbedden vond.

Advertenties doorgeplaatst vanuit de krant