Afbeelding

Sluiproute

Opinie

De Kerkhofweg in Steenderen is een lieflijk straatje. Er staat een tiental huizen en beeldbepalend zijn drie grote bomen voor de toegangspoort van de begraafplaats. De meeste mensen die doorgaans van dit smalle straatje gebruikmaken, doen dat om een bezoek te brengen aan het kerkhof. De voorbije weken was dat anders. Wekenlang was er één mogelijkheid om de wegwerkzaamheden in de dorpskern van Steenderen te omzeilen. Dat was via de Kerkhofweg. En die is daar op z’n zachtst gezegd niet voor gemaakt.

Er zijn ook alle mogelijke maatregelen genomen om sluipverkeer in het dorp te voorkomen. Al ver van tevoren staat aan alle zijden van Steenderen met borden aangegeven dat doorgaand verkeer hier gestremd is. Dat is ook zo, want ze zijn hier nog altijd druk bezig met de reconstructie van de JF Oltmansstraat, die dwars door het dorp loopt. Voor wie het vanuit de richting Doesburg / Drempt toch probeert, laat een wegafsluiting kilometerslang op zich wachten. Pas in het dorp zelf rijd je je vast. Wekenlang bood de Kerkhofweg uitkomst, velen grepen die mogelijkheid aan.

Een keer of drie raakte ik er verzeild. Het was steeds een avontuur. Bijvoorbeeld die keer dat ik mijn auto zo ongeveer in het struikgewas moest parkeren om ruimte te geven aan een enorme trekker met gierwagen, die gebruikmakend van de stoep maar net tussen mijn bolide en een stenen schuurtje aan de andere zijde van de weg door paste. Hoe de twee wandelaars die vervolgens achter het gevaarte vandaan kwamen – zij moeten met hun rug tegen het schuurtje geplakt hebben gestaan – dit voorval hebben overleefd, is mij nog altijd een raadsel. 

De keer ervoor was het rustiger, ik parkeerde mijn auto in één van de vakken halverwege de straat en bracht een bezoek aan het kerkhof, mijn opa en oma liggen hier begraven. Ik was er jaren niet geweest. Het graf lag er prachtig bij, de steen opgepoetst en omgeven door aangeharkte aarde, het werk van mijn moeder. De tekst op de steen kon ik nog altijd dromen. Ik keek naar de hemel, die lenteachtig glimlachte. Daarna terug in de waan van alledag. Een vrachtwagen blokkeerde het smalle straatje. Daarachter een rits auto’s. Ik sloot geduldig aan. 

Dit schrijven stond al een tijdje in de steigers, maar ik kon het buurtbewoners niet aandoen. De reactie was immers te raden: ‘Zet dit vooral in de krant, dan wordt het hier nóg drukker’. Een reactie die volledig terecht zou zijn geweest, natuurlijk. Nu is deze sluiproute onmogelijk nog te nemen. De werkzaamheden zijn opgeschoven, het kruispunt van de JF Oltmansstraat met de Kerkhofweg is opengebroken. De rust in het lieflijke straatje is weergekeerd. Wellicht fiets ik er in de toekomst nog eens doorheen, maar met de auto zal ik er net als vele anderen niet meer komen. Mocht u onze auto er alsnog zien rijden, dan is het mijn moeder.

Advertenties doorgeplaatst vanuit de krant