Afbeelding

Geur

Opinie


Ik zit al de hele dag te schrijven in de walm van wat jij vanmorgen blijkbaar rijkelijk hebt opgespoten. Alsof je niet uit werken bent gegaan, maar vlakbij stiekem wacht. Dat zou toch leuk zijn, dat ik tevoorschijn kom uit mijn werkcocon en jij klaarstaat - met je armen gespreid - wanneer ik toe ben aan jouw aanwezigheid. Hoe anders is vaak de realiteit, want iedereen is druk. Iedereen haast en jaagt en vaak voelt het alsof je steevast op het onhandigste moment wordt bevraagd. Dat je overlegt in plaats van praat, schema’s maakt en slechts af en toe aanhaakt. Terwijl je een firma lijkt te runnen en bang bent er samen ook één geworden te zijn.

Maar nu werk ik in de waan van dat jij niet bent weggegaan, bedenk ik dat er bonustijd is buiten de planning om. Dus haast ik me door onbeantwoorde mails, onverwachte telefoontjes en hetgeen het meest urgent lijkt op mijn to do lijst. Het valt me onderwijl op dat jij beduidend minder lawaai maakt dan anders; ik hoor de koelkastdeur niet, jouw kenmerkende kuchje niet en je zegt me tussendoor trouwens ook niets. Maar je bent vast geduldig aan het wachten. En dat je werk-bus er niet staat is een detail dat ik sowieso oversla; ik ruik je overal, dus je bent er.

Bijna raak ik werkend aan je geur gewend, hij lijkt een constante te worden. Tot ie af en toe opvlamt door een zuchtje wind uit een klapraam, of misschien omdat de badkamerdeur openstaat. Ik vind het heerlijk, je waait binnen en ik kom weer bij zinnen. Ze stromen vanuit mijn vingers en staan op dat hagelwit scherm voor me, ik werk door want je hebt zomaar tijd voor me. Nog even wachten, ik ben bijna bij je. Eerst nog even deze tekst aanpassen en dan moet ik plassen.

In de badkamer ben je volop aanwezig, je wakkert mijn zin je te zien aan. Ik snuif je op en neem je mee. Wat is zomaar samenzijn het allerbest idee. Tot ik afgeleid ben, omdat iets in me ineens twijfelt. Blijkbaar ben ik niet de enige die druppelt. Naast me sijpelt jouw stoere geur zich een weg van het voorraadkastje naar de grond, ik open de deur en daar ben je; in een fles lekkende douchegel vermomd. Je besmeurt de hele voorraad met een plakkende laag en ik denk ineens aan wat ik allemaal nog doen moet vandaag. Aan wat ik moeiteloos opzij had geschoven als je geen lekkende fles douchegel was geweest. Ik veeg je met doekjes bijeen. En mezelf ook. Vanavond ga ik je dit in geuren en kleuren vertellen, of zal ik je nu al even bellen?

Advertenties doorgeplaatst vanuit de krant