Afbeelding

Een nieuwe kruikentijd

Onlandse tijdingen

Regen, regen, regen.
Ik weet niet hoe het is in Aalten, Winterswijk, Doetinchem of Ruurlo, (ik ken de klimaatzones van de Achterhoek niet zo goed), maar in Zutphen is de herfst definitief begonnen.

De IJssel begint weer op een rivier te lijken.
Het is zestien graden en het regent al de hele dag.
Er zijn al een paar werkelijk koude nachten gepasseerd, maar ik ben de laatste die over de weersomstandigheden mag klagen.

Een maand geleden nog werd ik uitgenodigd om in dagblad Trouw toe te lichten waarom ik genoeg had van die hete zomer.
Welnu, die zomer is verleden tijd.

Maar wat voor een winter wacht ons?
In de zomer poogde ik uit alle macht de thermostaat in mijn zolderwoning onder de 30 graden te houden; nu verbied ik mezelf om de thermostaat aan te raken bij een kamertemperatuur van 18 graden.

Toen veel te heet, nu eigenlijk te koud.
Op mijn bed ligt een extra deken.
De energieprijzen, de oorlog.

De grote leveranciers hebben per 1 oktober enorme prijsstijgingen aangekondigd. De halve bevolking verstijft.
Het is het gesprek van de dag.

Heb jij de kachel al aan?
Op zoek naar wat warmte ben ik een café binnengelopen.

Het is hier 23 graden, zegt een meisje van de bediening.
En bij jullie thuis? vraag ik.

Achttien, zegt ze. Maar daar sla ik een deken om.
Tegenover me aan tafel zit een jonge vrouw. Ze woont naast me.
Ik weet dat het ook bij haar 18 graden is.

Ze wil nog niet stoken.
Een tijd lang heeft ze koud gedoucht, maar dat hield ze niet vol.

Ze vraagt me naar wat ik van de komende winter verwacht.
Misschien rekent ze op een zinnig antwoord van iemand die al meer winters heeft meegemaakt.
Maar ook ik heb zulke energieprijzen niet eerder beleefd.

Ze wijst naar een krantenkop (er ligt een krant op tafel) waarin Poetin de mobilisatie aankondigt en dreigt met nucleaire wapens.
Ik trek het moeilijke gezicht van iemand die geen antwoorden heeft, maar dat toch gaat proberen.
Het oorlogsverloop is onvoorspelbaar, maar ik zag onthutsende beelden van de Russische mobilisatie, dronken mannen die met elkaar op de vuist gingen, scheldpartijen, pogingen tot zelfverminking.
Maar wat doet Poetin als hij in het nauw wordt gedreven?

Het kernwapen inzetten?
De buurvrouw heeft voorraden ingeslagen.

Ze moet er zelf een beetje om lachen.
Maar ze houdt met alles rekening.

Regenton, waterzuiveringstabletten. Proviand. Kaarsen.
Is de dreiging zo reëel?
Niet in mijn hoofd. Niet echt. Maar de energierekening, met het nieuwe termijnbedrag (ja, variabel contract) moet nog komen.

Ik denk dat veel mensen, ook in Aalten en Ruurlo en Doetinchem en Winterswijk, hun thermostaten lager gezet hebben. Dat ze zich zorgen maken.
Om de gasrekening, om de oorlog. En misschien zijn er meer die voorraden hebben aangelegd. En dan is er ook nog de onzekerheid over covid en al zijn mutaties. Komen ze terug, de maskers, de qr-codes, de apps, de uitsluitingen?
Wordt het zo’n winter?
Misschien beleven we een nieuwe ‘kruikentijd’, niet de tijd van opgegraven oudheden, maar van werkelijk nieuwe kruiken, kruiken die ons gaan warmen.

Wim Boevink

Advertenties doorgeplaatst vanuit de krant