Leden KBO Keijenborg verkennen West-Friesland

KEIJENBORG – Van 20 tot en met 23 juli vierden een groep leden van de KBO Keijenborg een fietsvakantie in Heerhugowaard in een uitstekend hotel met de naam Babylon. De kamers waren ruim en van alle gemakken voorzien. Het restaurant was uitstekend. De bediening vriendelijk, al met al, niets op aan te merken.

Na de lunch vertrok het gezelschap naar het achterland van West-Friesland. Het was fijn dat niet alles geregisseerd was. Ieder kon zijn eigen plan trekken. Met een te grote groep fietsen - de animo was groot met maar liefs 29 deelnemers - is niet alleen gevaarlijk maar schiet ook niet op. Met een groepje van acht personen is het te overzien.

Een van de groepjes had voor een knooppuntenroute van zo’n 38 kilometer gekozen. Ze fietsten door plaatsen met klinkende namen zoals Winkel, Tuitjenhorn en Lutjewinkel. Wat opviel was dat de architectuur heel anders is dan bij in de omgeving van Keijenborg. Schattige kleine huisjes in echte boerendorpjes. Daar is de Keijenborg modern bij. Bij knooppunt 48 waren de fietsers het spoor bijster. Het fietspad was opgeschept. Na een kort beraad hebben ze hun tocht voorgezet. Met een extra tien kilometer en nog een bezoek aan de ‘wereldstad’ Winkel, fietsen ze vijf minuten voor aanvang van het diner de parkeerplaats op. Na het diner hebben ze met z’n allen nog even gezellig nageborreld op het terras.

De tweede dag waren de weergoden de fietsvakantiegangers niet goed gezind. Het regende en het leek erop dat het de hele dag zo zou blijven. Gelukkig had de organisatie een noodplan. Het bezoek aan de groenteveiling met de naam Broekerveiling. Het oudste veilinghuis van West-Friesland. Voor iedereen die ook maar wat in geschiedenis is geïnteresseerd heel interessant. Het begon met een uitleg hoe ‘het rijk der duizend eilanden’ was ontstaan. Harde werkers die met een schop geulen hebben gegraven in het moeras zodat er eilandjes ontstonden waar groenten, voornamelijk kool werd verbouwd. Die eilandjes waren alleen per bootje bereikbaar. Platte bootjes met weinig diepgang, die werden voortbewogen door een lange stok die ze een kloet noemden. Het deed mij denken aan de gondels in Venetië. Na de uitleg konden met een bootje de overgebleven 200 eilandjes worden bezichtigd. Die was gelukkig overdekt en voorzien van een motor.

Aansluitend was er een heuse veiling. Omdat de veilingklok kapot was, ging dit op de ouderwetse manier. De veilingmeester begon met een vrij hoog bedrag en dan ging het naar beneden. Het zogenaamde afmijnen. Als je ‘mijn’ riep, zat je aan het product vast. Hij begon met 65 kilo uien a 1 euro de kilo. Toen het rond de 50 cent was, riep iemand uit het publiek ‘mijn’. Hilarisch, de veilingmeester sprak “zo u bent nu de eigenaar van 65 kilo uien” en vervolgens: “De manden mag u niet en zakken hebben we niet. Doe de kattenbak maar open.” Na het veilen van nog enkele stuks fruit en groenten, was er een plaats gereserveerd in het restaurant voor een heerlijk kopje koffie en een stuk taart. Het was zeker geen verloren dag.

De derde dag was het weer uitstekend. Gekozen werd voor een route door de Witte Duinen, een prachtig natuurgebied. Eerst richting Schoorl en toen ‘de duinen door’ naar Bergen aan Zee. Even aan het strand vertoeven bij Strandpaviljoen Paal 29 was zeker geen straf. Via Bergen weer richting Heerhugowaard. De sfeer was zoals alle andere dagen zeer ontspannend. Niks geen vaste plaats bij het diner, ieder doet zijn ding.

De laatste dag was er nog gelegenheid om te fietsen. Een van de groepjes koos voor Schagen. Een wat toeristisch plaatsje met veel winkeltjes en genoeg horeca. Om 14.00 werden de fietsen weer op de grote kar geladen en keerden ze weer huiswaarts. De dag werd afgesloten met een uitstekend diner bij Restaurant Den Bremer in de Toldijk. Al met al een zeer geslaagd uitje, voor herhaling vatbaar. Met hulde aan de organisatie.