Afbeelding

Vlucht

Algemeen

Ik heb het de laatste tijd niet vaak gedaan; met het vliegtuig gaan. Maar zij trouwden nu eenmaal in Spanje en ik mocht mee. Terminal 1; selfie met mondkapje. Incheckbalie; vergeten onlineformulier voor het buitenland. Richting de gate; nog niks aan de hand. Maar bij de bagagecontrole moesten ze me hebben, na de scan van mijn koffer moet het personeel vast hebben gedacht dat alleen mensen met slechte bedoelingen een houten hamer meenemen over de grens. Maar ook trouwambtenaren doen dat. Ik had de tijd, voor mij geen Spaanse benauwdheid.

Het doorlopend ademen door het mondkapje viel me tegen, maar dat er mensen tegen me aanliepen en leunden was eigenlijk geen probleem. Het verbaasde me, want daar zat ik met tig nationaliteiten, een QR-code vermomd als immuunsysteem en een blikje drinken waarvan ik niet wist of ik het wel verorberen mocht. Misschien maakte ik er wel te veel gedoe van. Misschien zijn we wel gewoon veilig, of nooit echt onveilig geweest. De nachtelijke rit door de bergen was overigens niet echt een feest. Google Maps gaf patronen aan die meestal voor racecircuits doorgaan.

Ik zag niets. Of ja, in groot licht een wild zwijn met een jonkie. En een zwarte kat midden op de weg, maar ik geloof alleen in domme pech. Op het scherm van de gehuurde felblauwe Seat vond ik Europa FM. Nu ik Europeaan, dus dat klonk mij als muziek in de oren. Eenmaal op de logeerlocatie wilde ik graag iets aan het thuisfront laten horen. Pas de dag erna begreep ik van de uitbaters dat je zonder Wifi alleen onder de olijfboom kunt appen. Dat vond ik zowel onthaastend als verrassend.

Als een kind dat niet naar beneden durft omdat het te laat is, hoorde ik in de ochtend het gestommel op de gangen aan; andere gasten die naar de ontbijtzaal gaan. Het is dankbaar ongemerkt mee te luisteren naar de verhalen die zich al hebben gevormd in een groep, zo weet je daardoor wie er gisteravond te veel alcohol nam en wiens bagage er nooit van de band kwam. Ik houd van die anekdotes die zich vormen in een weekend dat zowel een reünie als een schoolreisje is.

Morgen rijd ik terug naar het vliegveld, langs de zee. Dan denk ik aan dat de bruid zindelijk werd in dit land, en hoe de bruidegom haar - nadat ze plaste in zee - vroeg om haar hand. Dan denk ik aan die woorden die ik dragen mocht en weergeven, aan hoe gelukkig ze mogen zijn voor een heel liefdesleven. En aan hoe bijzonder het is dat ze mij als buitenstaander binnen lieten komen, om ze mee te helpen bij een dag om van te dromen. Dan pak ik die eer en dat geluk en knuffel daarmee thuis de kinderen stuk.

Advertenties doorgeplaatst vanuit de krant