Jurgen van den Goorbergh (l.) en Kees Koolen (r.) rijden Dakar Rally. Foto: Kees Siroo
Jurgen van den Goorbergh (l.) en Kees Koolen (r.) rijden Dakar Rally. Foto: Kees Siroo

Kees Koolen eindigt elfde Dakar-avontuur als 17de

Algemeen

VORDEN/SAOEDI-ARABIË - Kees Koolen, avonturier en ondernemer uit Vorden houdt van uitdagingen op zowel zakelijk als sportief gebied. Dit jaar kwam hij voor de elfde keer uit in de Dakar Rally, van 5 tot 17 januari verreden in Saoedi-Arabië. Samen met Jurgen van den Goorbergh finishte hij op dag 12. In de einduitslag werd het duo 17de.

In 2009 reed Kees Koolen de Dakar voor het eerst, met een motorfiets. Daarna een aantal jaren met een solo-buggy die geheel in eigen beheer werd ontworpen door een aantal Vordenaren. Hij nam eenmaal deel met een vrachtwagen. Vanaf 2015 reed hij op een quad, die evenals de buggy mede ontworpen is door Vordenaar Gerben Vruggink. In 2017 wist Kees eenmaal een etappe te winnen in de beroemde rally. In dat jaar werd hij ook wereldkampioen bij de quads. In 2018 behaalde hij zijn beste resultaat in de Dakar Rally, hij eindigde als achtste algemeen bij de quads.

Nu vanaf dit jaar de Side by Side (SSV) een officiële categorie is, wilde Koolen zijn uitdaging voortzetten en zijn record van finishen in alle vijf klassen behouden. Hij had goede vriend en voormalig MotoGP-rijder Jurgen van den Goorbergh als navigator aan zijn zijde staan. Het tweetal reed al meerdere Dakar Rally's met elkaar. Zij kwamen dit jaar uit voor het MEC Team met nummer 429 en reden de afgelopen weken rond in een Can -Am-Buggy Maverick X3.

Duinen, stenen en stof
De Dakar ging 5 januari van start in Jeddah- Al Wajh, de eerste dag meteen al met een serieuze proef. De rally heeft geen korte proloog meer waardoor men nadien nog iets kon veranderen of verbeteren aan het materiaal. Daardoor ging het niet vanzelf. Kees Koolen en Jurgen van den Goorbergh kwamen als 20ste over de finish nadat ze vanaf startplek 25 vertrokken waren. De elektronica werkte niet zoals het hoorde waardoor de monteurs 's nachts een uitdaging hadden om het probleem op te lossen.

Dag 2 was een proef van 367 kilometer, met overwegend maanlandschap; stenen en snelle paden met daarin veel flinke gaten. De eerste helft van de tweede etappe werd een optocht vanwege het vele stof, toch zagen ze af en toe kans tot inhalen. Tot kilometer 200 reden ze op de negende plek maar toen werd de auto opeens onbestuurbaar. Een gebroken stabilisatiestang kostte ze vele minuten achterstand. Het lukt uiteindelijk om van 23 naar 17 te rijden en 19de te eindigen in de klasse na twee dagen.                                                                                                        

Een 404 kilometerproef stond voor dag 3 op het programma. Koolen en Van den Goorbergh hadden een slechte dag en eindigden slechts als 36ste. De koppeling werkte niet en de buggy reed veelal niet harder dan 80 kilometer per uur, banden waren lek gereden door scherpe stenen in het parcours en dan ook nog een gebroken aandrijfas wat veel tijd koste om het te herstellen.

De vierde dag verliep normaal, zonder al teveel pech. Van de 36ste positie reden de heren terug naar de 19de. Ze moesten wel veel geduld hebben na de start om in het stof een goed moment te kiezen om de langzamere rijders achterin voorbij te gaan.
Het landschap was weer uniek, "apart en niet te beschrijven", volgens Kees. Maar dat betekende ook erg veel stenen. Op een gegeven moment reden ze 50 kilometer met alleen maar stenen van 5 tot 30 centimeter zover je kijken kon.

Op dag 5 moest er 353 kilometer worden afgelegd. Door problemen van de dagen ervoor moesten Koolen en Van den Goorbergh vrij ver van achteren starten. De eerste 150 kilometer kon het team geen snelheid maken door stenen en stof. Zij verloren tijd op de snellere rijders voor hen. Na de tankstop op 155 kilometer stopten ze even om de banden zachter te zetten voor de duinen die zouden volgen. Vervolgens reden zij bijna 200 kilometer door alleen maar duinzand.
Helaas was de achtervering iets te zacht zodat ze wat moesten inhouden om de auto niet af te breken op de paden met lange diepe gaten. Beide mannen hebben dezelfde stijl van navigeren en daar hadden ze af en toe flink voordeel ten opzichte van de concurrentie.

Met een 15de plaats op vrijdag konden ze zaterdag genieten van de rustdag, wat goed uit kwam, want de heren waren de afgelopen dagen niet geheel fit.

Kees en Jurgen uitten hun lof voor de organisatie die echt een fantastische en gevarieerde route had uitgezet de eerste week. "De enige kanttekening die je kunt maken is dat de proeven wel wat moeilijker hadden gemogen de eerste week", aldus Koolen, die deze afsloot met een 19de plek in het algemeen klassement.

Nog meer duinen
Week 2 werd een lange en zware week met nog meer duinen en veel lange etappes. Op zondag, dag 6 van de Dakar werd 546 kilometer gereden met 155 kilometer aan duinen.

Dag 7 verliep alles volgens plan. Vooral veel lange rechte stukken met af en toe een stukje duin ertussen. Op de rechte stukken reden ze zo hard als de aandrijfriem van de variomatic het toe liet. Dat resulteerde in een elfde positie bij de finish die dag.                                                                                                                                                        

De rally bevatte op dag 8 een proef van 477 kilometer waarvan 110 kilometer duinen. Een superdag met een 8ste plaats in de etappe en opgeklommen naar een 12de plaats in het algemeen klassement.
Echter na de etappe kwam de organisatie 's avonds laat bij Kees en Jurgen met de mededeling dat ze niet met de 14 inch velgen en banden mogen rijden. Schijnbaar zijn de reglementen net voor Dakar gewijzigd want het was 15 inch. Van een team dat was uitgevallen kon het MEC team de juiste velgen overnemen. Door deze problemen startten ze weer helemaal achteraan. Uitrijden en finishen was nu hun enige doel geworden. Het klassement was hoe dan ook weg, maar ze wilden natuurlijk wel de race uitrijden.

Dag 9 begon lekker, ze konden vrij snel de deelnemers achterin passeren. Vanaf kilometer 80 hoorden ze een raar geluid, het klonk niet goed. Het voordifferentieel bleek los te zitten. Het probleem werd verholpen al kostte ze dat ruim twee uur. De volgende kilometers zouden bijna in het donker gereden moeten worden, maar de laatste 200 kilometer van die dag werden gecanceld.                                        

Dag 11 was gelukkig weer een perfecte dag. De mannen waren als 35ste gestart en kwamen als 9de aan de finish.

Le Dakar kwam voor Kees en Jurgen tot een goed einde op dag 12, de finish in Al Qiddiy was bereikt. Plezier hadden ze samen, het onderling afwisselen van rijden en navigeren beviel beide mannen prima. "Op deze manier blijf je gewoon wat frisser en scherper. Het rijden met dit kleine monster blijft geweldig en komt het dichtste in de buurt van het motorrijden", aldus Kees. In de einduitslag werd het duo 17de.

Advertenties doorgeplaatst vanuit de krant