Briljanten bruidspaar geniet van het leven

Jo en Jan van Kleef uit Zelhem vieren 65-jarig huwelijksfeest

Door Eric Klop

ZELHEM – Het was 24 juni 1954 mooi weer. "Niet zo warm als vandaag, maar zonnig", herinneren Jo en Jan van Kleef-Welsing zich. Op de dag af 65 jaar later vieren zij in Zelhem hun briljanten bruiloft.

Ze leerden elkaar drie jaar na de oorlog kennen. "Op dansles", vertelt de inmiddels 90-jarige bruid. "We konden het goed", beaamt de over twee weken eveneens 90-jarige bruidegom. "We woonden allebei in Rotterdam. Zij als import uit Haarlem en ik uit de buurtschap Terbregge bij Hillegersberg. Dat is nu ingelijfd door Rotterdam." De vonk sloeg niet direct over. Maar de wegen der liefde zijn ondoorgrondelijk. De twee kregen verkering. "En het is nog steeds aan", glimlacht Jan.

"Jo was inmiddels met haar ouders verhuisd naar Voorburg, maar werkte op kantoor in Rotterdam", vertelt hij. "Ik had een baan bij een constructiebedrijf in Den Haag. We waren treinforensen, met het Hofpleinlijntje dat beide steden verbond. We kozen een zodanig plaatsje in het boemeltje heen of terug, dat we op station Pijnakker waar we beide tegelijk stopten als het ware naast elkaar zaten. Zij in de ene trein en ik in de andere. Dan zwaaiden we naar elkaar."

Met de trein kom je ver, met zwaaien niet zo. Jo en Jan wilden graag samenwonen. Dat kon bij haar ouders in Voorburg. Op 24 juni 1954 gaven zij elkaar daar het jawoord. Gevolg was wel dat de bruid haar baan verloor. "Zo ging dat toen." Er kwamen kinderen. Tijd om een huis voor zichzelf te kopen. In Voorschoten. Via het Brabantse Terheijden en Sassenheim belandde het gezin Van Kleef uiteindelijk in Leiden, waar Jan een baan had bij de sociale werkvoorziening. "De commerciële kant", licht hij toe. "Zodat er voldoende werk op de plank lag om te verlenen. Daarnaast bereidde ik die arbeid voor."

Hij kon op z'n 58ste met de VUT. Ook díe tijden zijn veranderd. Het duurde nog een jaar of twaalf voordat het stel naar Zelhem verhuisde. Jo blikt terug: "We kwamen hier al jaren op vakantie. In een caravan op camping De Kappenbulten. Daar ontmoette ik steeds een vriendin die ik al sinds de oorlog kende. In die vreselijke jaren logeerde ik op een boerderij in Linde, nabij Vorden, waar zij de dochter des huizes was. Het klikte tussen ons en het contact is altijd gebleven. Vorig jaar is ze overleden…".

Hoe dan ook bevielen de vakanties in Zelhem Jo en Jan van Kleef zó goed, dat zij zich permanent in het dorp vestigden. Twee decennia later wonen zij nog altijd zelfstandig in het aan een rustig straatje gelegen rijtjeshuis. Ze moeten er niet aan denken hier ooit te vertrekken. Ingeschreven voor een verzorgingsappartement staan ze wel. "Maar alleen voor het geval dat."

Het briljanten bruidspaar is nog steeds heel gelukkig met elkaar. Ze zijn dol op hun kinderen Annelies en Floor, de drie kleinkinderen en het bijna één jaar jonge achterkleinkind. En vervelen doen ze zich nooit. Jo, die ooit zo'n twintig jaar als penningmeester en inkoper actief was voor het Rode Kruis, blijkt een ware kunstenares, gelet op een aantal schilderijen van eigen hand dat aan de huiskamerwand hangt. Onlangs heeft ze ook de kunst van het kralenmozaïek ontdekt. Minuscule kraaltjes in een palet van 25 kleuren waarvan zij nauwkeurig en geduldig de fraaiste afbeeldingen plakt. Haar echtgenoot houdt het op puzzelen en lezen. "Een doorsnede van wat er zoal verschijnt, waaronder thrillers en detectives", schetst hij zijn voorkeur.

Dan noemt dochter Annelies iets wat evenmin onbenoemd mag blijven. "Hij is mantelzorger van moeder." Vader haalt zijn schouders op. Natuurlijk, Jo is sinds enige tijd aan een rolstoel gekluisterd en dat vergt extra hulp. "Maar dat doe je voor zo'n lieve vrouw toch gewoon? Ik noem dat geen mantelzorg."

Zo direct gaan Jo en Jan van Kleef met hun nakomelingen lunchen in het plaatselijke eetcafé De Smoks. Daar is aansluitend tevens een receptie. Het bruidspaar heeft er zin in. "We staan nog midden in het leven", zeggen ze eensgezind. "Zitten niet het einde af te wachten. We hebben net met de burgemeester afgesproken dat zij over vijf jaar opnieuw op bezoek komt…"