Column Luuk Stam - Eetmaand

Eetmaand

De decembermaand en lekker eten zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Hier een opsomming die je het water in de mond doet lopen: Chocoladeletters, gevulde speculaas, pepernoten (die kleintjes!), amandelstaven, wafels, kerstkransjes, kerststollen, beenhammen, gourmetschotels, aardbeienbavarois, ijstaarten, oliebollen, appelbeignets.

Heel fijn, maar de teller op de weegschaal kan na dit alles wel genadeloos toeslaan. Schijnt, want ik stond er tot voor kort zelden op. In het kader van mijn training op de sportschool moet ik sinds een aantal maanden echter op mijn voeding letten. Dat is wel een dingetje aangezien ik jarenlang alles at was los en vast zat. Dat leek nooit een groot probleem.

De metingen bij de sportschool zijn echter ook genadeloos. In het verleden deed ik hier vaker dergelijke testen en de uitslagen daarvan heb ik allemaal bewaard. In 2011 gaf de teller 85 kilo aan. Nu flirt diezelfde teller met een getal met drie cijfers. Mijn trainer waarschuwt dat als er niets verandert, mijn gewicht die magische grens in de komende jaren flink zal overstijgen.

Zelf geloof ik dat niet zo. Ik houd het erop dat het feit dat ik door blessures de laatste jaren veel minder heb kunnen sporten de hoofdoorzaak van mijn gewichtstoename is. Als alles straks weer lekker loopt, dan komt dat wel weer goed. Af en toe bij het tankstation langs de snelweg stoppen voor een gehaktstaaf kan wat mij betreft best. Die zijn zo lekker!

Toch is het nooit verkeerd om er een beetje op te letten. Ik ben daarom in het kader van meer voedingswaarde met dezelfde hoeveelheid calorieën overgeschakeld op een ander soort brood, eet iets meer fruit, drink meer water en minder melk – 'Luuk, vijf glazen bij de lunch is echt véél te veel' – en ik probeer wanneer er geen tankstation in de buurt is te minderen met ongezonde tussendoortjes.

Dat lukte best aardig, tot afgelopen week. December is een ramp. De verleiding is werkelijk overal. Mijn vader nam van zijn werk een vakkundig opgemaakte chocoladeletter mee die smeekte om opgegeten te worden. Voor mijn verjaardag kreeg ik een speculaaspop die zo groot was dat er een heel weeshuis van kon eten. En op elke hoek van de straat staat momenteel een kerstmarkt met allerlei eetkramen.

Dan moet de kerst zelf nog komen. Mijn favoriet is het pasteitje met huisgemaakte ragout, bij ons thuis een traditie op kerstavond. Dat is een gegeven. Gepland. Ingecalculeerd. Maar ook in december zijn er die onverwachte eetmomenten. Zo kreeg ik op reportage voor de krant van twee jongeren met een beperking een enorm stuk zelfgebakken appeltaart met slagroom aangeboden. Hoe kun je dat weigeren?

In de sportwereld is de 'cheat day' een begrip, een dag waarop je een voedingsschema voor heel even aan de kant gooit. Dat je even geniet van al dat lekkers dat je normaal laat staan. Ik vrees dat december voor mij een 'cheat month' wordt. Eentje maar. Daarna gaan we weer verder op de ingeslagen weg. Perfecte timing, want zijn januari en gezond leven niet onlosmakelijk met elkaar verbonden?