Afbeelding
Foto: Nick Oostendorp

Column Luuk Stam - Hup Annemiek!

Algemeen

Hup Annemiek!

Je was op weg naar goud. Het is inmiddels meer dan een jaar geleden. De beelden kijk ik het liefst niet terug, maar ze staan op mijn netvlies gebrand. Jij, daar in die spekgladde en daardoor levensgevaarlijke afdaling in Rio de Janeiro. Jij, op weg naar de Copacabana. Op weg naar de finish. Op weg naar olympisch goud. Maar toen was er die ene bocht. En die stenen rand. Zo hoog, vies en lelijk. Jij smakte erop. Keihard. Daarna was het heel lang stil.

Wie op dat moment naar de televisie keek, kon niet anders dan denken aan het allerergste. Informatie was er in de minuten die volgden niet. De wedstrijd ging door. Met Anna van der Breggen won er een oranje shirt, maar vele gedachten zaten bij dat andere oranje shirt. Het shirt van Annemiek van Vleuten die daar in die afdaling nog ergens in de greppel moest liggen. Pas na de finish kwam het nieuws dat jij 'ok' was. 'Ok' na een doodsmak die de hele wereld schokte.

Ook in Vorden was de schok groot. Je moeder Ria keek op wat notabene haar verjaardag was met familieleden naar de televisie. Ze dacht even dat ze haar dochter kwijt was, maar godzijdank kwamen ook hier de verlossende berichten door. Het bleef bij een zware hersenschudding en breuken in de wervelkolom. Je twitterde vanuit het ziekenhuis dat het weer in orde zou komen en dat je vooral enorm teleurgesteld was over de afloop van de beste race in je carrière.

In ruim een jaar is er veel gebeurd. Je was heel hard gevallen, maar je bent weer opgestaan. En hoe! Die olympische wegwedstrijd in Rio was de wedstrijd van jouw val, maar voor jou bovenal de wedstrijd waarin je erachter kwam dat je tot de allerbeste wielrensters ter wereld behoort. Waar de hele wereld het over de val had, herinnerde jij je die superbenen en het feit dat je bergop iedereen uit het wiel reed. Die val was een flinke tegenslag, maar niet meer dan dat. Jij zou terugkomen. Niet om weer leuk mee te doen, maar om te winnen.

Je hebt inmiddels alweer heel wat gewonnen. Tijdens het Nederlands kampioenschap tijdrijden in juni blies je als een wervelwind door het Montferland. Aan de finish in 's-Heerenberg was je de allersnelste. Het hoogtepunt moest toen letterlijk en figuurlijk nog komen. Dat volgde op de ruim 2000 meter hoge Col d'Izoard in Frankrijk. In La Course – de vrouwenwedstrijd tijdens de Tour de France – reed jij de concurrentie op grote achterstand.

Het overheerlijke toetje van dit wielerseizoen wordt echter deze week pas opgediend. In het Noorse Bergen staan de wereldkampioenschappen wielrennen op het programma. Hier liggen de medailles en de felbegeerde regenboogtruien klaar. En jij – Annemiek van Vleuten – bent erbij. Dinsdagmiddag rijden de vrouwen de tijdrit. Zaterdagmiddag is er de wegwedstrijd. Dinsdag én zaterdag ga jij opnieuw een gooi doen naar het goud. Het is tijd om die nare smaak definitief weg te spoelen. Niemand verdient dat goud meer dan jij. Hup Annemiek!


Advertenties doorgeplaatst vanuit de krant