Afbeelding

Column Oerend Smart - Kniepertjes en potdeurmekare

Opinie

'Doe mij dat maar,' zeg ik tegen de ober, terwijl ik naar het bord op de tafel naast me wijs. Samen met Francesco zit ik op een terrasje in het midden van Italië. Veel meer dan Italiaans spreken ze hier niet. En laat ik die taal nou niet machtig zijn. De ober kijkt me vragend aan. Of ik het zeker weet? Aan de tafel naast me beginnen ze te lachen. In gebrekkig engels leggen ze me uit dat dit trippa is. Pens, dus. Ik knik begrijpend. Ja, ik weet het zeker. Ik hou ervan om streekgerechten uit te proberen.

Ik denk er weer aan als ik op een Spaans terras vientre de cerdo (varkensbuik) bestel en de ober waarschuwt dat het niet uitgebakken, maar heel zacht gegaard is. We nemen het. Ik vind het best lekker, maar ik moet er wel aan wennen. Bij de trippa was het ook zo. Een smaak die ik niet ken. Uiteindelijk staat de structuur me in beide gevallen het meest tegen. En dus eet ik mijn bord niet leeg. Maar ik heb er toch van genoten, omdat het voor mij bij de beleving van de streek hoort. Iets van hun eetcultuur. En de ober, een vriendelijke Spanjaard, die heel trots vertelt dat de wijn uit de buurt komt, maakt de ervaring compleet. Op reis is het voor mij heel logisch om streekgerechten te proeven. Thuis vraag ik me af wat nou typisch Achterhoeks is.

In de Achterhoek zie ik ook steeds vaker streekgerechten verschijnen op de menukaart. Vorig jaar kreeg ik bij het verrassingsmenu van Welgelegen in Groenlo bakbloedworst en balkenbrij. Wát lekker! In de supermarkt zie ik tegenwoordig naegelholt in de koelvitrine liggen. Achterhoekse wijn vinden we al gewoon en er komen steeds meer lokale bieren, zoals Wentersch, Bronckhorster en Nathals.

Slow Food Achterhoek heeft aandacht voor de Achterhoekse eetcultuur. Meer dan tien jaar geleden opgericht door Nel Schellekens en Ria Olijslager. Nel, bekend van restaurant de Gulle Waard in Winterswijk, zet zich in tegen verspilling van eten. Zij kookt van kop tot kont. Ria leerde ik een tijd geleden kennen in het Biotel van Ekoboerderij Arink. Met haar heb ik mooie gesprekjes over het eten van vroeger. Zo houdt ze zich als lid van de Noordelijke Polomologische Vereniging bezig met het behoudt van oude fruitrassen en hoogstamfruitbomen. Van de vele honderden appel-, peren- en pruimenrassen die er ooit waren, worden er nog maar enkelen geteeld. En nu verdiept Ria zich in recepten uit het begin van de 17e eeuw, ingegeven door de Slag om Grolle die in 1627 plaatsvond. Een boeiend onderwerp!

Via Slow Food Achterhoek is het slechts een heel klein stapje naar de Smaakacademie van Maurits Steverdink. De Smaakacademie maakt eeuwenoude kennis toegankelijk en combineert deze met nieuwe kennis en innovatieve technieken. Vakmensen uit de praktijk werken hier samen met AOC-Oost en het Graafschap College om nieuwe smakelijke producten te ontwikkelen en promoten.

Maar wat is nou typisch Achterhoeks? Op nederlands-dis.nl vind ik in ieder geval ook de jan-in-de-zak die mijn moeder vroeger maakte. Zelf kom ik niet veel verder dan kniepertjes en potdeurmekare.

Linda Commandeur

Advertenties doorgeplaatst vanuit de krant