Afbeelding

Column Luuk Stam - Kermis

Algemeen

Kermis

Wat het ding er deed, vraag ik me zo'n tien jaar later nog steeds af. Het was midden in de nacht. Hengelo had weer een prachtige kermisavond achter de rug. Zo'n avond waarop je vele bekende en soms ook wat minder bekende dorpsgenoten ontmoet. Ik ben na afloop met een kameraad al lopend op weg naar zijn huis. Daar heb ik eerder die avond mijn fiets achtergelaten en die moet ik nu weer ophalen.

Op weg daarnaartoe zien we midden op de Hummeloseweg ineens ook een fiets staan. De fiets staat netjes op de standaard en netjes op slot, maar is wel compleet verlaten. Hengelo is in diepe rust en dat geldt waarschijnlijk ook voor de eigenaar van deze tweewieler. Mijn kameraad heeft op televisie iets gezien over een gemakkelijke manier om sloten te openen. Namelijk door de achterkant van een fiets te laten stuiteren. Hij besluit dat dit een goed moment is om dat mij te demonsteren.

Het lukt niet. Als de fiets is gestopt met stuiteren en wij verder lopen, komt een wat oudere dorpsgenoot vanuit de Spalstraat aangefietst. Hij heeft duidelijk genoeg gedronken. Ook heeft hij gezien dat één van ons met de fiets aan de gang was. Ja, dat klopte. Het was een testobject om uit te proberen of het waar was wat ze op televisie vertelden. Deze man ziet dat echter anders. Hij ziet ons aan voor fietsendieven. "Ie mot met de poten van andermans spul afblieven!", roept hij ons toe.

Daar heeft hij een punt, maar dit is niet het moment om hem ervan te overtuigen dat ook wij verder absoluut geen verkeerde intenties hebben. De man gooit zijn fiets in de struiken, de woede spat uit zijn ogen en hij staat op het punt om ons aan te vallen. Voor mij en mijn kameraad zit er maar één ding op; rennen! We sprinten over de stoep, vluchten door steegjes waarvan ik niet eens wist dat Hengelo ze had en belanden buiten adem in veilige haven.

In de jaren daarna kom ik onze achtervolger in het dorp geregeld tegen. Nooit heb ik ook maar enigszins het vermoeden dat hij mij herkent en dus besluit ik na een tijdje om hem maar eens aan te spreken. Als ik hem er onder het genot van een biertje naar vraag, blijkt dat hij zich van het hele voorval helemaal niets kan herinneren. Hij ontkent zelfs dat het ooit gebeurd is. Woedend achter dorpsgenoten aanrennen, dat doet hij niet. Dat moet iemand anders zijn geweest.

Deze week is het weer kermis. Ongetwijfeld kom ik hem dan weer tegen, ongetwijfeld hebben we het er dan weer over en ongetwijfeld kunnen we er dan weer een biertje op drinken. Net zoals de Hengelose kermis bij uitstek een gelegenheid is om met heel veel andere bekende en minder bekende dorpsgenoten herinneringen op te halen en te creëren. En één ding is zeker; als we na afloop van zo'n kermisavond weer een verdwaalde fiets tegenkomen, dan laten we die rustig staan.


Advertenties doorgeplaatst vanuit de krant