Afbeelding

Column Luuk Stam - Race in heaven, Sjakie

Algemeen

Race in heaven, Sjakie

Zijn gebalde vuisten zie ik hem nog in de lucht steken. Hij won een race, een maand geleden op de Varsselring. Onder de helm zat puur geluk. Nummer 88 blonk in de zon. Kort daarna ging het richting Noord-Ierland. Daar stond de North West 200 op het programma. Daarna wachtte het eiland Man. Daar wilde hij ook rijden. Hij reed er vorig jaar voor het eerst. Het was voor hem een droom die uitkwam. Voor Jochem van den Hoek. Voor Sjakie Spektakel.

Hij is er niet meer. Op woensdag 7 juni kwam het vreselijke bericht dat Jochem van den Hoek uit Werkendam – lid van het Performance Racing Achterhoek-team van Tonny Wassink en lid van de Hamove – op 28-jarige leeftijd is overleden. Bij de bochtencombinatie van de '11th Milestone' ging het mis. Dat is een deel van de A3 tussen Castletown en Ramsey. Jaarlijks rond deze tijd maakt dit stuk weg deel uit van het beroemde stratencircuit op het Britse eiland tijdens de Isle of Man TT.

Ooit zag ik er een documentaire over. Het mooiste beeld daaruit is dat van een rustiek dorpje. Een dorpje met een kerk. Daaromheen staat een muurtje met op de hoek een groot kruis. De vogeltjes fluiten. Het is er stil, vredig en groen. Dan ineens klinkt er motorgeluid en zoeft er een coureur langs. Vol gas. En nog één. En dan drie heel kort achter elkaar. In een volgend shot kijken mensen toe vanachter een tuinhekje, midden in een dorp. Alleen een smalle stoep scheidt hen van de motoren. Dit is racen op het eiland Man.

De afgelopen tien jaar vielen hier meer dan dertig doden. Om op Man te racen, moet je een beetje gek zijn. Coureurs beschrijven het als de meest enerverende plek ter wereld. Een baan waarop je het gevoel krijgt dat je kan vliegen. Een gevoel dat er niet meer uitgaat wanneer het eenmaal in je bloed zit. Dan wil je alleen maar meer. Dit is adrenaline in het kwadraat. Ook al vallen er vrijwel elk jaar meerdere doden, niets komt voor deze mannen ook maar in de buurt van deze kick.

Dat was ook zo voor Jochem van den Hoek. Dat maakt hij nog maar eens duidelijk met het filmpje dat hij in de week voor zijn overlijden maakt. Na zijn eerste trainingsrondje vertelt hij dat hij het bizar vindt om weer op deze baan te rijden. Bizar mooi, welteverstaan. Hij vertelt ook over één van zijn favoriete bochten op de baan. Een bocht met een kuil. Je raakt er met de kuip de grond. Bij het uitkomen van de bocht, schudt de motor alle kanten op. Geweldig, vindt Jochem.

Vorig jaar keek Jochem van den Hoek na zijn Man-avontuur terug op wat hij de mooiste twee weken in zijn leven noemde. Met snelheden van ruim boven de 200 kilometer per uur racen door kleine dorpjes en langs hagen, muurtjes en stoepranden, dat was voor hem het summum. Nu ging het mis. Hij stierf in het harnas. Hij stierf terwijl hij zijn droom leefde. De Varsselring zal nummer 88 missen. Race in heaven, Sjakie.


Advertenties doorgeplaatst vanuit de krant